Utwory, w których poznajemy żywot św. Franciszka z Asyżu oraz św. Aleksego reprezentują nurt średniowiecznej literatury hagiograficznej. Obaj święci mają zbliżone wzorce osobowe. Pochodzą oni z zamożnych rodzin. Zostawiają cały majątek oraz swoich bliskich. Wybierają tułaczy tryb życia oddając się całkowicie swojej filozofii. Filozofia życia tych świętych nie ma ze sobą zbyt wiele wspólnego. Różnią się one w wielu kwestiach. Mnie osobiście bardziej pasuje filozofia świętego Franciszka. Moje zachowanie i postępowanie nie jest jednak tak doskonałe jak jego.
Uważam iż filozofia świętego Franciszka jest bardzo radosna. Wynika to z tego, że nie traktuje on życia ludzkiego jako ustawicznego, bolesnego oczekiwania na śmierć, lecz jako przygotowanie do lepszego życia w niebie. Wierzył także, że ostatecznym szczęściem człowieka jest właśnie śmierć. Czerpie z miłości do Boga radość swego istnienia i życiodajną siłę. W przeciwieństwie do ascezy świętego Aleksego,która polegała na umartwianiu się w celu zaskarbienia sobie łaski Bożej, św.Franciszek dzielił się swoją mocą i wiarą ze wszystkimi. Przykładem może być chociażby dwunastu braci, którzy przyłączyli się do niego i jak Apostołowie podążają za swoim mistrzem. Odrzucają wszystko to, co mają i zarabiają na siebie ciężką, uczciwą pracą. Przywódca duchowy troszczył się o ich życie, zarówno ziemskie jak i wieczne. Mawiał on także, że „ubóstwo jest wyrazem miłości do bliźniego, miłość ta prowadzi zaś do radości i doskonałości wewnętrznej, a doskonałość wewnętrzna do świętości”. Nie krył się z cudami i objawieniami, które się wokół niego działy. Dzielił się nimi z ludźmi i starał się im w ten sposób pomóc. Franciszek kochał zwierzęta, kwiaty, rośliny, czyli wszystkie istoty żywe. Uważał iż są one doskonałym tworem Boskim i należy je otaczać szczególną opieką. Były one dla niego jak bracia i siostry. Mogły mu powiedzieć wszystko, a on je wysłuchał i potrafił zrozumieć ich potrzeby. Był on uważany za pierwszego w świecie przyrodnika, ekologa i opiekuna zwierząt.
Filozofia świętego Franciszka jest mi bliższa, gdyż jest podobna domoich przemyśleń i zasad, które wyznaję. Lubię życie(zabawę), ale pamiętam, że nadejdzie kiedyś chwila „odejścia” z tego świata. Na razie jednak nie myślę o tym. Wierzę, że czeka mnie w niebie lepsze i szczęśliwsze życie. Staram się być spokojny i pokorny. Uważam, podobnie jak święty Franciszek, że większość „modnych” dzisiaj rzeczy jest tak naprawdę młodym ludziom niepotrzebna, wręcz zbędna. Od młodości wpajano mi zasady dobrego wychowania, lecz dopiero teraz zdałem sobie sprawę, co naprawdę jest ważne w życiu. Filozofia „Świętego Biedaczyny” jest mi tym bliższa, iż bardzo kocham zwierzęta. Staram się pomagaćim na każdym kroku. Dobrze by było, gdyby współcześni ludzie czerpali wzorce osobowe nie tylko ze współczesności, ale żeby sięgali głębiej we wcześniejsze epoki.
