Zasada instancji obiektywnych
Zjawisko wychowania zachodzi między wychowawcą, wychowankiem i społeczno -kulturowym światem obiektywnym , ogólnoludzkim i narodowym, w którym żyje wychowawca i wychowanek, świat który wyznacza im obu określone zadania i dokonuje oceny ich działania. Wychowawca jest mandatariuszem tego obiektywnego świata, którego wymagania zna lepiej niż wychowanek i dlatego ma prawo wskazywać i wymagać. Sama istota wychowania polega właśnie na tym, iż jest ono pomocą udzielaną jednostce, aby dorastała do poziomu wymagań współczesnej cywilizacji. Społeczno – kulturowy świat obiektywny to nie tylko tradycja wieków i teraźniejszy układ stosunków, ale również dynamika rozwoju idącego w przyszłość.
Zasada aktywności wychowanka.
Wychowanie nie jest wyłącznie działalnością wychowawcy. W procesie tym bardzo ważna jest aktywność wychowanka, ponieważ to dzięki niej możliwe staje się głębsze i trwalsze przyswojenie wychowania. Bez niej przyswojenie jest tylko pamięciowe i werbalne, powierzchniowe i nieosobiste. Zarówno w procesie wychowywania umysłowego jak i moralnego aktywność wychowanka jest zasadniczym warunkiem skutecznego wychowania. Zasada aktywności powinna być rozumiana w powiązaniu z zasadą inst. obiektywnych.
Zasada indywidualizacji.
wiąże się z zasadą aktywności wychowanka. Akceptując potrzebą aktywności ukazujemy również konieczność uwzględnienia indywidualnych właściwości wychowanka. Oznacza to dyrektywę rozbudzania i rozwijania indywidualnych zamiłowań i uzdolnień. człowiek w którym wychowanie nie rozbudziło takich właściwości nie jest w pełni wychowanym człowiekiem.. Zasada ta oznacza też, że wychowawca musi liczyć się z różnymi u różnych jednostek sposobami pracy i różnym jej tempem; że trzeba liczyć się z trudnościami, jakie różne jednostki znajdują na drodze wychowania; różnymi reakcjami psychicznymi jakimi te jednostki odpowiadają na określone sytuacje, polecenia, kary, nagrody itp.
Zasada organiz. zespołu wychowawczego.
Wychowawca może oddziaływać na wychow również za pomocą odpowiednio dobranego zespołu rówieśników, oraz odpowiedni środowiska wychowawczego. Takie wychowanie często jest bardziej skuteczne niż oddziaływania bezpośrednie. zasada ta jest szczególnie ważna w dobie współczesnej, w której rośnie znaczenie zespołowości we wszystkich zakresach życia.
Postawa wychowawcza.
Postawa wychowawcza powinna być taka aby uczucia sympatii i życzliwości w stosunku do wychowanków splatały się z surowością i konsekwencją wymagań. Ważnym składnikiem postawy wychowawczej jest umiejętność zdawania sobie sprawy z doznań wychowanka, umiejętność wczuwania się w jego psychikę, trafnego przewidywania jego reakcji. Postawa nauczyciel powinna zyskiwać u wychowanków szacunek, zaufanie oraz autorytet.
