Odwołując się do „Lamentu Świętokrzyskiego” i fragmentu „Rozmowy Mistrza Polikarpa ze Śmiercią”, porównaj ukazane w nich obrazy śmierci.
„Lament Świętokrzyski” oraz „Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią” to teksty z okresu renesansu. Obydwa utwory są anonimowe, co było charakterystyczne dla tego okresu (tworzenie na chawałę Bożą). Teksty nawiązują do motywu „memento moris” („pamiętaj o śmierci”) który głosił że bez względu na twoją sytułację społęczną, wiedzę, bogactwo czy pochodzenie każdego człowieka czeka śmierć.
„Lament Świętokrzyski” opisuje w pierwszej osobie liczby pojedynczej śmierć Pańską. Matka jako podmiot liryczny opisuje cierpienie syna oraz własne. Maria dodaje, że jest bezsilna oraz pragnie ulżyć synowi w cierpieniu. W pierwszej zwrotce zachęca ludzi dowysłuchania o męce Zbawiciela oraz prosi o współczucie z powodu utraty jedynego syna. Druga zwrotka opisuje zakrwawionego Jezusa, biczowanego przez „niewiernego Żydowina”. Prośba Matki Boskiej, by mogła podzielić cierpienie ze swym umiłowanym synem, zawarta w trzeciej zwrotce wyraża ogromną miłość rodzicielską do Zbawiciela świata. Czwarta zwrotka która jest nawiązaniem do trzeciej to opis niewymownego bólu matki i chęć ulżenia Jezusowi (Maryja pragnie Chrystusowi podeprzeć głowę, otrzeć spływającą krew, napoić). Matka Boska zwraca się do Michała Gabriela, w piątej zwrotce, wypominając mu, iż jego obietnice szczęścia nie sprawdziły się. Szósta zwrotka zawiera apel Maryi do wszystkich matek, by nie spotkało je takie nieszczęście, przez jakie przeszła Najświętsza Maria Panna.
Śmierć w „Lamencie…” jest niesprawiedliwa, okrutna oraz bezwzględna (nie szczędzi nawet boskiego Syna).
„Rozmowa Mistrza Polikarpa ze śmiercią” opisuje spotkanie Polikarpa ze śmiercią. Wiersz ten przedstawia śmierć w bardzo szczegółowy sposób (naga, płci żeńskiej, szkaradna, chuda, blada, twarz o żółtych licach, bez skóry- szkielet, oczy zaszłe krwią, chusta na głowie, brak warg, kosa w ręku). Śmierć przedstawiona w taki sposób ma na celu wzbudzenia strachu i obrzydzenia wśród ludzi. Polikarp, który modlił sie, by zobaczyć śmierć, gdy ją ujżał, zemdlał. Bohater jest przykładem człowieka odważnego, jednakże po ujrzeniu śmierci nie może wytrwać w odwadze. Z rozmowy, która zachodzi między Polikarpem a Śmiercią, zapwnia go że zjawiła się za przyczną jego modlitw oraz oznajmia mu że przyjdzie na niego czas. Jest bezwzględna w stosunku do wszystkich ludzi (bez względów na pochodzenie, wiek, zawód itd.) oraz zapewnia o swej nieprzekupności i sprawiedliwości. Wspomina o karach, które otrzymują grzesznicy za swe przewinienia.
Polikarp prosi ją, o odrzucenie kosy, na co ona oznajmia mu, iż jest z nią nierozłączna izapewnia go ponownie, że nie uczyni mu krzywdy.
Obydwa dzieła nieznacznie różnią się obazem śmierci. Potwierdzają, że śmierć nikogo nie oszczędzi ani nie ominie, jednak w „Lamencie Świętokrzyskim” „Matka Cierpiąca” („Mater Dolorosa”) zarzuca niesprawiedliwość śmierci, która wyciąga ręce po samego Boga. Motyw „danse macabre” („taniec śmierci”) wykorzystany w „Rozmowie Mistrza Polikarpa ze Śmiercią” przestrzega i zmusza nas do strachu i obawy przed nią.
