Autorką książki pt.: „Pamiętnik Narkomanki” jest Barbara Rosiek. Malarka, pisarka, poetka. Urodziła się 25 czerwca 1959r.
Wszystko zaczęło się od wagarów. Basia, wzorowa uczennica pierwszy raz poszła na wagary. W knajpce spotkała Filipa. Wiedziona ciekawością dała zaprowadzić się na Chatę , gdzie dostała pierwszy zastrzyk. Potem były kolejne. Basia stała się hipiską. Przestała chodzić do szkoły. Myślała, że może przestać ćpać, przecież nie jest jeszcze narkomanką, ale zaczęły się kłopoty. Kilkanaście razy trafiła do szpitala. W końcu przeniesiono ją do psychiatryka, gdzie tratowano ludzi gorzej niż psy. Rodzice nie wiedzieli co się dzieje z córką, nie wiedzieli jak jej pomóc. Przeniosła się do Sanatorium, gdzie kilka lat przebywała na odwyku. Później trafiła do MONARu- najlepszego ośrodka dla narkomanów w Polsce. Nie chciała się przyznać, że przez ten cały czas brała. Alfa- największy z narkomanów zmusił ją do kradzieży i wylądowała w więzieniu. Gdy wyszła wszyscy znajomi-narkomani już nie żyli. Zaczęła studiować psychologię. Dostała psa, którego nazwała Cezar. Był jej najlepszym przyjacielem. Gdy skończyła studia zaczęła normalne życie, ale nigdy nie wróciła do punktu wyjścia.
Akcja książki toczy się w latach 1973-1988 w Warszawie,Częstochowy. Bohaterką pierwszoplanową jest Barbara Rosiek. Bohaterowie drugoplanowi to: Alfa, Filip, Anna, Marzena, Kotan, Cezar.
Książka jest przeznaczona dla młodzieży. Opowiada o przeżyciach narkomanów, o czynach, co nimi kieruje.
Uważam, że książka jest ciekawa i wciągająca, ale druga część jest troche monotonna i nudna, dlatego trudno się ją czyta.
Pozdr. ;]
