Uważam, że jest to powieść o dorastaniu. Młodzież została postawiona przed trudnym zadaniem historii, obroną swojej polskości, a także przed innymi sytuacjami życiowymi. Postaram się to w tej rozprawce udowodnić.
Andrzej Radek, jeden z głównych bohaterów od początku swojego życia był skazany na własne siły i samotność. Miał ciężkie dzieciństwo. Dzięki pomocy Paluszkiewicza rozpoczął swoją edukację.
W gimnazjum klerkowskim ciągle jest wyśmiewany z powodu swego pochodzenia i zachowania chłopskiego. Mierzy się z trudnymi sytuacjami życiowymi. Jego wysiłki przypominają bezowocna pracę Syzyfa. Andrzej jest jednak twardym, wytrwałym i samodzielnym człowiekiem, Drugą bardzo ważną postacią jest Marcin Borowicz. Jest przykładem postaci dynamicznej.
Pod wpływem różnych sytuacji, osób pojawiających się w jego życiu, podlega wewnętrznej przemianie i dorastaniu. Na początku książki przedstawiony został jako rozpieszczone dziecko, nie potrafiące decydować o swoim losie.
Po stracie swojej ukochanej matki staje się zrozpaczonym półsierotą, a także bardzo gorliwym katolikiem. Później przemienia się
w ucznia zafascynowanego rosyjskimi wpływami. Udaje się na przedstawienie w rosyjskim teatrze, dzięki temu jest faworyzowany przez rosyjskich nauczycieli. Zakłada także kółko literackie. Przełomowym momentem w życiu Marcina była lekcja języka polskiego, na której Bernard Zygier recytuje ?Redutę Ordona” Adama Mickiewicza. Podczas tej lekcji bohater zmienił swoje zachowanie, dojrzał. W młodym Borowiczu budzi się pierwszy raz w życiu świadomość przynależności do narodu polskiego.
?Serce Marcina szarpnęło się nagle, jakby chciało wydrzeć się z piersi, ciałem jego potrząsało wewnętrzne łkanie. Ścisną mocno zęby, żeby z krzykiem nie szlochać. Zdawało mu się, że nie wytrzyma, że skona z żalu” Marcin zakochuje się w Annie Stogowskiej. Przejawia się w nim bunt, ale rozumie swoje błędy i stara się je naprawić.
W Powieści przedstawione są losy młodzieży polskiej XIX wieku.
Podsumowując moją wypowiedź pisemną, jednoznacznie mogę stwierdzić, że ?Syzyfowe Prace” są przykładem powieści o dojrzewaniu.
Młodzi ludzie dorastali, uczyli się na błędach i zdobywali mądrości życiowe, starali się być samodzielnymi ludźmi. Zdarzały się upadki, ale większość z nich w miarę upływu czasu zmieniała się na lepsze.
