W kulturze antyku wierzono w wielu bogów, którym przypisywano często cechy i namiętności ludzkie. Natomiast w kulturze chrześcijańskiej wyznaje się jednego Boga, ale i jego natura jest niejednoznaczna. W Starym Testamencie znajdujemy obraz wszechmocnego Stworzyciela świata, czuwającego nad jego porządkiem. Jest surowym Ojcem, który nie ma litości, nie waha się wystawiać na próbę ludzi (np. Abraham, Hiob), ale też opiekuje się narodem wybranym (np. rola Mojżesza). Bóg nie zsyła na człowieka więcej cierpień niż jest w stanie znieść. W Nowym Testamencie czytamy, że Bóg posyła na ziemię swego Syna, który za najważniejsze przykazanie uważa przykazanie miłości. W Nowym Testamencie Bóg jest dobry i miłosierny, wychodzi na przeciw ludzkim słabościom, a prawdziwa wiara może zbawić każdego. Na przestrzeni dziejów jednak różnie zapatrywano się na Boga, współcześnie najczęściej pojawia się koncepcja Boga, z którym można porozmawiać jak z przyjacielem.
