Lament Demeter
Brak mi Ciebie, ma kochana Persefono,
Żal me serce ściska, oczy we łzach toną.
Tęsknię za Tobą zawsze i wszędzie,
chciałabym wiedzieć co dalej będzie.
Czy wrócisz do mnie i będziemy znów razem,
Czy pozostaniesz w mej pamięci tylko obrazem…?
Obraz ten byłby piękny i bardzo mi drogi,
Lecz ja wolę Ciebie niż rysunek srogi.
Pamiętam zbawy Twe z nimfami,
Na dużych polanach zwanych łąkami.
Zrywałaś kwiaty i plotłaś wianki,
Spędzałaś na łąkach całe poranki.
Teraz nie mam już Ciebie,
Zabrał mi Cię Hades w ponure podziemię!
Brak Cię wszystkim na Ziemi,
Boś Ty teraz królową podziemi…
