Ania Shirley to główna bohaterka powieści Lucy Maud Montgomery pt. „Ania z Zielonego Wzgórza”. Dziewczynkę poznajemy w wieku jedenastu lat. Jej rodzice osierocili ją w wieku trzech miesięcy. Trafiała do różnych rodzin. W żadnej z nich nie znalazła miłości i opieki, której tak bardzo pragnęła. W końcu trafiła do Domu Sierot, a stamtąd do rodziny Cuthbertów.
Była dość wysoka i bardzo szczupła. Na twarzy, o alabastrowej cerze, widać było piegi. Na ramiona opadały jej dwa, czerwone jak ogień warkocze. Oczy Ani były szarozielone, pełne życia. Niektórzy twierdzili, że ma bardzo ładny, zgrabny nos. Jej podbródek był lekko spiczasty. W wieku młodzieńczym wyróżniała się zgrabną, pełną wdzięku sylwetką. Włosy jej ściemniały, stały się kasztanowe. W dzieciństwie zawsze ubierała się skromnie. Potem już bardziej gustownie.
Ania była z charakteru osobą ambitną i wrażliwą, a jej główną wadą jest próżność, o czym świadczy przefarbowanie włosów. Cierpiała i złościła się z powodu swoich rudych włosów. Bohaterka była lekkomyślna i roztrzepana, przez co popadała często w kłopoty, ale umiała naprawić swoje błędy. Jej najlepszą przyjaciółką, przed poznaniem Diany, była wyobraźnia. Bardzo jej to pomagało w trudnych chwilach, których było wiele. Ania kochała przyrodę i wszystko co się z nią wiązało. Właśnie dzięki wyobraźni nadawała różnym miejscom poetyckie nazwy. Była dobra i uczynna, a także odważna, energiczna i honorowa. Aby uratować swój honor, nie bała się nawet przejść po dachu. Była bardzo zdolna i inteligentna, o czym świadczyły jej stopnie w szkole. Ania nie była małomówna, ale wręcz gadatliwa. Potrafiła mówić o jednej rzeczy przez dziesięć minut, ale potem, jako szesnastoletnia dziewczyna, stała się bardziej poważna. Była już również zdolna do poświęceń ponieważ porzuciła studia dla Maryli z powodu śmierci Matusza i problemów ze wzrokiem swojej opiekunki.
Ania Shirley to bardzo zadziwiająca osoba. Zaimponowała mi swoją postawą ducha
i pracowitością. Uważam, że powinniśmy brać z niej przykład, bo zawsze jest pełna nadziei
i optymizmu. Chciałabym mieć taką przyjaciółkę jak Ania i na pewno nie tylko ja, ale także inne osoby. Bohaterka mimo wszystkich złych czynów jest wzorem do naśladowania.
