Syn Peleusa i bogini morskiej Tetydy, heros grecki, zwany niezwyciężonym (z racji swego półboskiego pochodzenia); główny bohater Iliady, najdzielniejszy rycerz spośród wojowników greckich; szerzy postrach wśród Trojan,
wielki bohater, dzielny, odważny, dumny, zapalczywy, waleczny, nieugięty, rycerski, sprawiedliwy, urodziwy, męski, dopuszcza podstęp w walce, kieruje się w życiu żądzą sławy i nie mającą miary ambicją, zapamiętały w gniewie; urażony wycofał się z walki, nie biorąc pod uwagę tego, że Trojanie osiągają przewagę nad Grekami, nie pomogły prośby, nawet serdecznego przyjaciela; zgodził się jedynie pożyczyć mu swą zbroję, aby jej widokiem przerazić Trojan i zmylić ich,
przeżywa głęboki wstrząs po śmierci Patroklesa, chce się zemścić najpierw na Agamemnonie, a później na Hektorze (zmienia się kierunek jego gniewu); pogodzenie się z Agamemnonem jest pierwszym objawem opanowania się bohatera; zrozumiał, że sam przyczynił się do śmierci swojego przyjaciela, otrzymuje od matki Tetydy, bogini morskiej, nową zbroję, misternie wykutą przez boga Hefajstosa, i w bezlitosny sposób morduje Trojan; mści się na zabójcy Patroklesa, Hektorze, pokonując go triumfalnie w pojedynku, a następnie nieludzko pastwi się nad jego zwłokami, wyładowując swoją złość, jest okrutny i litościwy zarazem; przeżywa wspaniałe pojednanie z Priamem (najpiękniejsza scena w Iliadzie, będąca ukoronowaniem całego poematu) i oddaje zbolałemu ojcu zwłoki Hektora, postać tragiczna; doprowadza do śmierci swojego przyjaciela, a mszcząc się na Hektorze, przyspiesza chwilę własnej śmierci, o czym sam wie, lecz woli życie krótkie, opromienione glorią, niż długie bez sławy; sam stwierdza w końcu, że i sława wojenna nie jest warta życia człowieka; ginie w czasie ataku na Troję ugodzony strzałą Parysa w piętę.
