Adam Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798r. w zubożałej rodzinie drobnoszlacheckiej, w Zoasiu pod Nowogródkiem, na Litwie.
Ojciec jego utrzymywał się z pracy adwokackiej. Po jego śmierci sytuacja materialna rodziny Mickiewicza pogorszyła się. W domu zapanował niedostatek.
W roku 1815 opuszcza Mickiewicz Nowogródek i szkołę oo. Dominikanów, w której pobierał nauki średnie i udaje się na dalsze studia do Wilna.
Z końcem 1819 roku Mickiewicz wraz z grupą przyjaciół organizuje tajne stowarzyszenie studenckie pod nazwą filomatów ( tj. miłośników nauki ).
Poeta kończy studia uniwersyteckie w roku 1819, po czym otrzymuje posadą nauczyciela w szkole średniej w Kownie. W tym czasie przeżywa swą pierwszą głęboką miłość. Ukochaną młodego poety była Maryla Wereszczakówna, zamożna szlachcianka, którą jednak rodzina wydała w końcu za mąż za hrabiego Wawrzyńca Puttkamera.
W latach 1819-1820 Mickiewicz pisze Ballady i romanse, które weszły do jego pierwszego tomiku poezji, wydanego w roku 1822.
W roku 1823 ukazała się drugi tomik jego poezji, zawierający poematy: Grażynę część II i IV Dziadów.
W czas jakiś po wydaniu Konrada Wallenroda Mickiewicz rozpoczął starania o wyjazd za granicę. Udała się na podróż po Europie.
W maju 1829 r. opuścił Mickiewicz Rosję. Był wtedy już sławnym poetą, znanym w Rosji i Polsce. Zwiedza Niemcy, Pragę, Szwajcarię. Udaje się do Włoch.
Po tylu latach od czasów rozstania z Marylą budzi się w nim uczucie miłości do pięknej, młodziutkiej Henrietty Ankwiczówny. Jednak pucha rodowa Ankwiczów studzi marzenia poety.
Po napisaniu Dziadów części III Mickiewicz wyjeżdża do Paryża. Tam wychodzi wówczas tygodnik informacyjny Pielgrzym Polski. Mickiewicz początkowo pisuje tam artykuły i informacje, później obejmuje stanowisko naczelnego redaktora. W tym czasie rozpoczyna pracę nad swym największym dziełem, które ukoronuje jego twórczość poetycką.
W roku 1834 ukazał się drukiem Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd. Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem.
W 1834 r. żeni się z córką Marii Szymanowskiej, Celiną. W roku 1839 wyjeżdża z rodziną do Szwajcarii, gdzie obejmuje katedrę literatury klasycznej w Lozannie.
W 1840 r. przenosi się z powrotem do Paryża i otrzymuje propozycję i otrzymuje propozycję objęcia katedry literatur słowiańskich w College de France w Paryżu.
Dnia 26 października 1855 r. Adam Mickiewicz umiera w Konstantynopolu podczas epidemii cholery.
W roku 1890 prochy Mickiewicza przewieziono z cmentarza Montmorency pod Paryżem do kraju, gdzie naród polski złożył je w krypcie królewskiej na Wawelu.
