Adam Mickiewicz
Ur.24 XII 1798 w Zatosiu (Nowogródek) zm.6 XI 1855 (Konstantynopol).
Był synem Mikołaja Mickiewicza i Barbary Majewskiej .Najwybitniejszy poeta polski ,dramaturg ,publicysta .W 1815 roku wstąpił na Uniwersytet w Wilnie gdzie zdobył bardzo dobre wykształcenie w zakresie filologii klasycznej ,literatury ojczystej i historii . W 1819 roku objął posadę nauczyciela szkoły średniej w Kownie .Należał do grona założycieli Towarzystwa Filomatów za co w tym samym roku został aresztowany i osadzony w więzieniu (Klasztor ojców Bazylianów w Wilnie ) na pół roku .Następnie został zesłany do Rosji .Poznał tam wielu wspaniałych pisarzy .W 1829 znalazł się w Niemczech a potem w Rzymie ,gdzie dowiedział się o wybuchu Powstania Listopadowego .W 1831 przyjechał na krótko do Wielkopolski i wyjechał z niej w 1832 .W 1834 w Paryżu ożenił się z Polką Celiną Szymanowską .W latach 1840-1844 był profesorem w katedrze literatur słowiańskich ( College de France) .W 1844 za swoje poglądy został wydalony z tej uczelni .W 1848 przebywał w Rzymie u papieża Piusa IX a później zorganizował ochotniczy legion polski .Następnie został redaktorem międzynarodowego ,postępowego dziennika „Trybuna Ludów” (1849).Później zaniechał działalność polityczną i podjął pracę w Paryskiej Bibliotece Arsenału. W 1855 wyjechał do Konstantynopola z zamiarem stworzenia oddziałów polskich walczących przy boku Turków z Rosją .Jednak zmarł tam nagle prawdopodobnie na cholerę .Jego ciało zostało przewiezione do Paryża i tam pochowane ,lecz w 1890 jego zwłoki zostały przewiezione do kraju i złożone w krypcie na Wawelu .
Utwory:
„Ballady i romanse” 1822
„Grażyna” 1823
„Dziady cz. II i IV” 1823
„Sonety Krymskie” 1826
„Konrad Wallenrod” 1828
„Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego” 1832
„Dziady cz. III” 1832
„Pan Tadeusz” 1834
„Oda do młodości” 1838
