„Groby nasze” to wiesz należący do liryki patriotycznej. Styl wiersza jest podniosły, patetyczny. Występuje apostrofa do grobów „Groby wy nasze”, poza tym epitety „ojczyste groby”, oksymoron, przenośnie „życia pęłne mogiły”.
Wiersz ma budowę stroficzną, regularna, występują rymy przeplatane. Podmiot liryczny który można utożsamiać z autorką wypowiada się w imieniu społeczności.
Motto wiersza zaczerpnięte zostało z wiersza Juliusza słowackiego „Testament mój”. „Groby nasze”, tak jak dzieło Słowackiego jest testamentem duchowym. Słowacki chciał przekazać ludziom obowiązek walki za ojczyznę, pragnął, by ludzie nie tracili nadziei na odzyskanie niepodległości.
Tytuł „Groby nasze” sugeruje, że Polska nie żyje, nie żyją też ludzie którzy za nią walczyli – powstańcy, zwraca także uwagę na to, że jesteśmy wspólnotą.
Podmiot liryczny zwraca się do grobów. Mówi, że są ojczyste, „życia pełne”, bo powstańcy walczyli, zginęli, ale żyją jeszcze ich idee, idee walki o wolność. W mogiłach spoczywają powstańcy.
Poetka mówi, że te groby powinny budzić młodych do działania, do walki, a nie do pacierzy. Na koniec Konopnicka karze nam mieć nadzieję na wolność.
Konopnicka nawiązuje w tym wierszu do ideologii romantycznej – walki o wolność, ale także pozostaje przy pewnych ideałach pozytywistycznych. motto zaczerpnięte z utworu romantycznego jest także takim nawiązaniem do romantyzmu. Przesłaniem wiersza jest branie przykładu z powstańców – bycie gotowym do walki za ojczyznę, a nawet śmierć.
