Z.Herbert – współczesny klasyk. W orbicie jego zainteresowań znajduje się sztuka antyczna. W wierszu mamy „postać” Nike – uosobienie abstrakcyjnego pojęcia zwycięstwa oraz nawiązywanie do antycznej sztuki „Nike z Samotraki”. Wiersz nazywamy „białym”, ponieważ nie zawiera żadnych znaków interpunkcyjnych, przez co tekst ten możemy interpretować na różne sposoby. Utwór zawiera kontekst literacki w nawiązaniu do mitologii o Nike – bogini zwycięstwa, ale także zawiera kontekst sztuki odnosząc się do posągu Nike. Z.Herbert nadał „postaci” Nike cechy ludzkie(zjawisko persofinikacji), stąd w tytule utworu słowo „Nike, która się waha”. W wierszu z każdą następna strofą jest mowa, że chłopiec jest co raz bliżej śmierci. Wraz ze zbliżaniem sie chłopca do śmierci ” ubywa ” tekstu utworu. Podmiot liryczny opisuje to co czuje Nike.
