Zarówno w „Odzie do młodości” A. Mickiewicza jak i w utworze K. Przerwy-Tetmajera „Któż nam powróci” wypowiada się podmiot liryczny w imieniu zbiorowości, którą są młodzi ludzie. W obydwu fragmentach przedstawiony jest obraz młodego i starego pokolenia oraz negatywny stosunek młodych do starszych.
W utworze Adama Mickiewicza, podmiot liryczny zwraca się do młodości. Prosi ja o zapał i chęć do działania. Młode pokolenie jest pełne optymizmu i nadziei, chce zrobić coś dobrego dla świata. Wierzy w to, że jeśli się postara to jest w stanie coś osiągnąć. Młodzi ludzie chcą żyć ze sobą w przyjaźni. Wiedzą oni, że razem mogą osiągnąć więcej niż w pojedynkę. Są oni wytrwali i gotowi do poświęceń. Wyznaczają sobie wysokie cele, wierzą w swoje siły i nieograniczone możliwości.
Podmiot liryczny, jako młody człowiek twierdzi, że starsze pokolenie jest nieczułe i egoistyczne, nie interesuje się losem innych ludzi. Młodzi nie akceptują zacofania oraz biernej postawy starszych ludzi wobec świata.
W wierszu Kazimierza Przerwy-Tetmajera przedstawiciel młodego pokolenia zwraca się do pokolenia ojców. Młodzi ludzie czuja brak sensu życia. ich postawa jest pesymistyczna. Nie maja oni żadnych ideałów. Zdają sobie sprawę ze zmarnowanej młodości. Nie maja sił do tego, żeby zajmować się starszym pokoleniem. czuja żal do swoich ojców, że nie przygotowali ich odpowiednio do życia. Uważają, że starsi wpoili w nich pesymizm. To przez nich są bezsilni, nie widzą sensu życia, bo tak zostali wychowani. Uważają że starsze pokolenie nie ma prawa żądać od nich opieki, bo nigdy nie usłyszeli od pokolenia swoich ojców słowa wsparcia. To przez nich stali się tak bezsilni jak oni.
Utwory te bardzo różnią się od siebie. Obydwa utwory przedstawiają pesymizm oraz bierność pokolenia ojców. Natomiast młode pokolenie ukazane jest w odrębny sposób.
„Oda do młodości” powstała w okresie klasycyzmu warszawskiego. utwór ten więc może odnosić się do sporu miedzy romantykami, a klasykami. Romantycy w swej twórczości odrzucili oświeceniowy rozsądek, chcieli zająć się tematyką uczuć. Zamierzali oderwać się od ubiegłej epoki literackiej. Zarzucali klasykom zacofanie i egoizm.
Drugi przytoczony fragment „Któż nam powróci” powstał pod wpływem dekadentyzmu i filozofii Schopenhauera. Uważał on, że życie to tylko ciągłe pasmo udręk, człowiek z góry skazany jest na cierpienie.
W obydwu utworach stosunek młodych wobec starszych jest negatywny. Mamy tu przedstawiony konflikt pokoleń. Młodzi nie szanują biernejpostawy pokolenia ojców. jednak w utworze Mickiewicza młodzi maja chęć do działania, wiedzą, że razem mogą wiele zdziałać, nie upodobniają się do starszych, tak jak w wierszu Kazimierza Przerwy-Tetmajera.
