„Antygona” a „Odprawa posłów greckich” tematyka, problematyka i budowa dramatów
Najpierw trzeba wspomnieć, iż są to utworu powstałe w zupełnie innych czasach: „Antygona” jest utworem napisanym w starożytnej Grecji przez Sofoklesa i miała na celu tylko rozrywkę i doprowadzenie widzów do katharsis (co było celem tragedii jako takiej); natomiast „Odprawa posłów greckich” jest utworem powstałym w renesansie, napisał ją jeden z twórców języka polskiego Jan Kochanowski; był to już utwór o wydźwięku bardziej dydaktycznym; miał między innymi pokazać, że wewnętrzne problemy Polski mogą doprowadzić kiedyś do jej upadku (jak Troi); „Antygona” opowiada o losach córki Edypa, która postanawia pochować zwłoki swego brata Polinejkesa, który został uznany za zdrajcę ojczyzny przez Kreona i jego zwłoki zostały porzucone w ramach pokuty; to grozi jej karą śmierci; pojawia się konflikt tragiczny (patrz punkt 3) racji: boskiego obowiązku chowania zmarłych i ziemskiego prawa państwowego; pokazany jest też tu problem prawa jednostki i jego konfliktu z prawem państwowym; „Odprawa posłów greckich” zajmuje się również prawem jednostki i konfliktem z prawem państwowym, lecz na nieco innym podłożu: tu chodzi o prywatę, przekupstwo, niesprawiedliwość, nieodpowiedzialność i nie dbanie o losy kraju: Parys dla własnej przyjemności (związane z obietnicą Afrodyty) porywa Helenę grekom, co staje się przyczyną konfliktu i w efekcie zagrożenia wojną (przegraną); w utworze pokazany jest moment przyjęcia i odprawienia posłów greckich przybyłych aby odebrać Helenę albo poinformować o wojnie; przez przekupienie posłów (element polski), którzy mają zadecydować od oddaniu bądź pozostawieniu Heleny w Troi, Parys załatwia sobie poparcie większości posłów; utwory oparte zostały na zupełnie różnych mitach: jeden oparty jest na historii rodu Labdakidów obciążonych klątwą, drugi opiera się na małym wycinku historii wojny trojańskiej; o ile w pierwszym następuje moment katastrofy (skazanie i śmierć Antygony), o tyle w „Odprawie…” jest tylko przepowiednia klęski Troi; „Antygona” jest dramatem klasycznym i charakteryzuje się bardzo konkretną konstrukcją: zachowane są jedności czasu, akcji i miejsca; ograniczona jest liczba aktorów na scenie (3); treści nieprzedstawialne ze względu na jedności prezentowane są przez posłańców; sceny drastyczne zostały wyeliminowane; bohaterowie pochodzą z rodzin królewskich; chór pełniący rolę komentatora; i występuje oczywiście tragizm związany z kolejnymi postaciami; bardzo ściśle przestrzegany podział na kolejne elementy tragedii; „Odprawa…” jest już lekką przeróbką standardu: pominięte zostają niektóre elementy konstrukcyjne (początkowa i końcowa pieśń chóru); tragedia zostaje przesunięta poza ramy utworu
