Uniwersalny to inaczej ponadczasowy. Przymiotnik ten odnosi się do dramatu Sofoklesa pt.: Antygona Zawiera on treść obrazującą istotę problemów życia ludzkiego, dotyczącą czasów, w których utwór powstał oraz dziejów współczesnych i przyszłych.
Najważniejszym zagadnieniem, które pojawia się w Antygonie jest odwieczny dylemat sprawowania władzy, jej moralne i etyczne granice. Kreon przekroczył je, stawiając własne prawa ponad odwieczne, naturalne, boskie nakazy. Ściągnęło to na niego karę w postaci zemsty Erynii. Nie należy mu się jednak dziwić ponieważ postąpił tak, jak myślał, że będzie najlepiej. Nie zważał na uwagi syna, zlekceważył wyrocznię i niepokój wśród ludu. Władza tak zadziałała na niego, że po jej spróbowaniu nie chciał przestać. Przypadek Kreona mówi nam, że korona i berło, to ogromna siła, z tymże tylko niektórzy potrafią się z nią obchodzić prawidłowo.
Drugi problem to kwestia poszanowania prawa państwowego przez obywatela. Antygona nie usłuchała władzy i sprzeciwiła się jej. Została oczywiście za to ukarana, chociaż miała szansę na ułaskawienie. Nie przyznała się jednak do błędu, obnażając przy tym swą nieprzejednana wolę i nieprzel wole. Działalność Antygony uświadamia nam, że obywatel nie powinien przekraczać praw nakazanych mu przez państwo, ponieważ jest to tak samo niemoralne jak nadużywanie władzy przez rządzącego.
Następną uniwersalną prawda zawartą w utworze Sofoklesa jest stałość i niezmienność więzów łączących kochających się członków rodziny, gotowych zrobić dla siebie wszystko. Przykładem takiego postępowania jest działanie Antygony, która złamała prawo, tylko po to, by pochować swojego brata – Polinejka, okrzykniętego zdrajcą, którego zabroniono chować.
Kolejnym problemem jest sprawa zachowania uczciwości wobec drugiego człowieka, w tym przypadku brata. Nie dochował jej Eteokles w stosunku do Polinejka, nie oddając mu władzy, która wcześniej została równo podzielona pomiędzy ich obu. Przez czyn ten, Polinejkes ściągnął na miasto wojska obcego państwa, aby te pomogły mu w wyegzekwowaniu jego prawnej własności. Skończyło się to tragicznie dla ich dwojga, z tym, że za nieuczciwość Eteokles dostąpił królestwa zmarłych, a Polinejkesowi odmówiono tego. Tak więc jest to rów-nież dylemat oznaczający zawiłe zależności, zachodzące pomiędzy niektórymi ludźmi i wynikająca z tego moż-liwość mylnego osądu.
Ostatnie zagadnienie stanowić będzie fatum, czyli nieubłagana konieczność następowania po sobie wyda-rzeń. To ono, to przeznaczenie jest siłą wyznaczającą bieg wypadków. Nie można przed nim uciec, można tylko zagłuszyć jego głos, jednak i tak nie zda się to na nic, ponieważ to co ma się stać, i tak się stanie. Kreon popeł-nił poważny błąd nie słuchając dotyczącej go wróżby, a przypłacił to bardzo drogo: śmiercią synowej, syna i żony; chociaż jak tu mówić obłędzie, jak od początku było to z góry ustalone. Tak więc z powyższej treści wynika, że los każdego człowieka jest uzależniony, a właściwie ustalony przez fatum, które decyduje o biegu życia nas wszystkich.
Antygona Sofoklesa jest skarbnicą wielu uniwersalnych porad i wartości, niezmiennych kiedyś, dzisiaj i w przyszłości, a które zawarte są w jej krótkim tekście. Wcześniej wymienione zostały tylko najważniejsze i najbardziej uwypuklone zagadnienia, jednak jest tu ich jeszcze bardzo dużo. Poza tym należy zauważyć, że Antygona jest utworem, w którym wszystkie problemy i konflikty moralne przeplatają się ze sobą bardzo niewyraziście, powodując trudne rozeznanie pomiędzy nimi.
