Cześć! Nazywam się xxx, mam 16 lat. Jestem niezwykłym nadpobudliwym nastolatkiem zamieszkującym niewielkie miasteczko w województwie podlaskim. Pewnie zastanawiacie się co mam w sobie takiego niezwykłego, zaraz wam wytłumaczę czemu tak bezkrytycznie oceniam samego siebie.
W dzisiejszych czasach pojęcie zwykłego nastolatka, jak dla mnie wiąże się z czymś obraźliwym, bo jak można nazwać osobę ciągle siedzącą przed komputerem, często otłuszczoną, bez jakichś konkretniejszych zainteresowań; a uwierzcie mi takich ludzi wśród nas spotykamy coraz więcej. Ja jestem osobą, która na co dzień stara się korzystać z życia. Mam wiele zainteresowań, w tym kilka stałych, które już dawno przerodziły się w pasję. Uważam, iż moja wegetacja na tym świecie jest tylko wypełnieniem jakiegoś zadania, dlatego też zawsze usiłuję uparcie dążyć do celu i stawiać przed sobą nowe wyzwania. Myślę, że za jedną z takich moich zalet można uznać odporność na stres, ponieważ motywuje mnie on do jeszcze bardziej efektownego działania i nie mam problemu go zwyciężyć. Potrafię być asertywny, stanowczy, na co dzień cechuje mnie kreatywność, ale wiadomo jak każdy człowiek oprócz tych dobrych stron posiadam również i te gorsze. Jedną z nich jest z pewnością zbyt duża pewność siebie, której skutkiem są różne dziwne sytuacje, często nieprzyjemne dla mnie samego. Moje poczucie humoru także pozostawia wiele do życzenia, ponieważ śmiać mogę się z kogoś, czegoś, ale nie z samego siebie. Staram się to zmienić, dlatego że wiem, iż brak tej cechy w przyszłości, w szczególności w takich przypadkach jak zmiana otoczenia (nowi koledzy itd.), może być przyczyną zamknięcia w sobie, odrzucenia od grupy.
Na tym zakończę swoją pracę. Prezentując te wszystkie poglądy usiłowałem zrobić to jak najlepiej. Być może mam na swój temat złe mniemanie, lecz nie mi to oceniać.
