I.WPROWADZENIE:
Termin autotematyzm pochodzi od greckiego słowa autos, co oznacza sam sobie, sam na swój temat. Już w Starożytności Horacy pisał utwory, w których mówił o swojej twórczości.Jednak w Romantyzmie i na przełomie XIX i XX wieku, artysta znacznie częściej skupiał się na samym sobie, nad ideą twórczości, procesem oraz powołaniem twórczym.
II.DOBÓR MATERIAŁU:
1.”Exegi monumentum aere perennius”-Horacy
„Wybudowałem pomnik trwalszy niż ze spiżu
strzelający nad ogrom królewskich piramid
nie naruszą go deszcze gryzący nie zburzy
oszalały Akwilon oszczędzi go nawet.”
2.”Pieśń XXIV”-Jan Kochanowski
„Niezwykłym i nie leda piórem opatrzony
Polecę precz, poeta, ze dwojej złożony
Natury(…)”
3.”Exegi monumentum Aere Perennius” z Horacjusza -Adam Mickiewicz
„Świeci się pomnik mój nadszklany Puław dach,
Przetrwa Kościuszki grób i Paców w Wilnie gmach.
Ni go łotr Wirtember bombami mocen zbić,
Ani świnia Austryjak niemiecką sztuką zryć.”
4.”Nad woda wielką i czystą”- Adam Mickiewicz
„Skałom trzeba stać i grozić,
Obłokom deszcze przewozić,
Błyskawicom grzmieć i ginąć,
Mnie płynąć, płynąć i płynąć.”
5.”Grób Agamemnona”- Juliusz Słowacki
„Tak więć-to los mój na grobowcach siadać
I szukać smutków błahych, wiotkich, kruchych,
To los mój senne królestwa posiadać,
Nieme mieć harfi i słuchaczów głuchych
Albo umarłych(…)”
6.”Testament mój”- Juliusz Słowacki
„Jednak zostanie po mnie ta siła fatalna,
Co mi żywemu na nic…tylko czoło zdobi;
Lecz po śmierci was będzie gniotła niewidzialna,
Aż was, zjadacze chleba-w aniołów przerobi.”
7.”Ars poetica”-Leopold Staff
„I niech wiersz, co ze strun się toczy,
Będzie, przybrawszy rytm i dźwięki,
Tak jasny jak spojrzenie w oczy
I prosty jak podanie ręki.”
III.ZAKOŃCZENIE:
W przedstawionych powyżej przeze mnie wierszach tematem staje się autor, ale nie jako człowiek, a autor tekstów. Analizuje się to, jak pisze autor i dla kogo. Utwór poetycki powinien służyć nie sławie jego autora, lecz ma przekazywać czytelnikom zaobserwowane, „schwytane” ulotne myśli i wrażenia. Poezja musi być prosta i zrozumiała dla odbiorcy. Stworzenie takiego utworu jest ideałem, do którego dąży artysta, jest to prawdziwa „ars poetica”.
