Cierpienie i jego sens zostały opisane przede wszystkim w księdze Hioba ukazuje ona życiorys Hioba, który był człowiekiem szlachetnym, sprawiedliwym i bogatym, a także szczęśliwym ojcem siedmiu synów (magiczna liczba), i który został wystawiony przez Boga na ciężką próbę, jaką było pozbawienie go całej rodziny, majątku, jakim były jego stada; sam Hiob zachorował na trąd; mimo wszystko nie odwrócił się od Boga, zachował wiarę; narzekał co prawda na swój los, przeklinał dzień swoich narodzin, ale wiary nie utracił; poza tym przeczuwał, że nie jest to karą za grzechy, gdyż nie zawinił niczym w swoim życiu, ani nie poczuwał się też do winy; za swoją stałość w uczuciu do Boga został sowicie wynagrodzony: odzyskał majątek, doczekał się potomstwa i dożył późnej starości Hiob jest więc symbolem cierpliwości w cierpieniu, uważania wiary za nadrzędną sprawę w życiu człowieka; trzeba pamiętać jednak, iż cierpienie nie musi wcale być karą za grzechy, mogą doznawać go również ludzie prawi, szlachetni i uczciwi; ma czynić ono człowieka bardziej ludzkim, wyrozumiałym i lepszym; jeżeli cierpienie jest niezawinione, to nie dręczą go wyrzuty sumienia i ze spokojem może znosić swój los i żywić nadzieję na lepsze jutro;
