Cechy boskie: zawsze młodzi, wyróżniający się wspaniałą postawą, nieśmiertelni, silniejsi od ludzi, ale nie wszechmocni, przybierający różne postaci, dowolnie przemieszczający się w przestrzeni.
Cechy ludzkie: odczuwający ból, cierpiący, obciążeni wieloma ludzkimi przywarami (np. kłótliwi, zazdrośni, interesowni, przekupni, mściwi), które często kierowały ich czynami.
DZEUS
Najwyższy z bogów, władał światem raczej łagodnie, chociaż bywał wobec ludzi podstępny i umiał okazać moc, zmuszającą bogów i ludzi do pokory. Niekiedy nie były mu obce tzw. ludzkie uczucia, słabostki (np. lubił kpić z innych mieszkańców Olimpu), okazywał litość, dobrotliwy uśmiech. Chociaż był głównym bogiem i on musiał ulegać Mojrze-Przeznaczeniu, losowi nie do uniknięcia.
W świecie Iliady Dzeus dominuje bez reszty. W sprawach rzeczywiście ważkich zawsze do niego należy ostatnie słowo, inni bogowie mogą zaledwie go prosić o takie, a nie inne decyzje.
APOLLO
Wiodąc Trojan do boju, dodając odwagi Hektorowi (swemu faworytowi) okazywał się bogiem groźnym, mściwym, podstępnym, ale i pełnym godności,
boskiego dostojeństwa. Apollo skierował strzałę Parysa, która śmiertelnie ugodziła w piętę Achillesa.
ATENA
Bogini odważna i rozumna, wspierająca bohaterów (stała po stronie Achajów) o takich samych cechach (Achillesa, Odysa), gotowa pomagać swym ulubieńcom – także podstępnie. Miała, przyznane przez Dzeusa, prawo wpływania na bieg wojny.
