„Bogurodzica” jest religijną pieśnią liryczną wzorowaną na łacińskich hymnach kościelnych.Nie jest przekładem ani przerobką, lecz oryginalnym utworem.Ma charakter modlitwy skierowanej do Matki Boga(Bogurodzicy).Prośba wyraża pragnienia ludzkie, zgodne z duchem epoki:
dostatniego życia na ziemi i szczęścia wiecznego po śmierci.Jej autorstwo przypisuje się św.Wojciechowi, co jest mało prawdopodobne.Pewne jest to, że autor pieśni miał talent i dobrą znajomość ówczesnej weryfikacji tj.budowy wiersza, ponadto był muzykiem.
Stworzył melodię kosztowną i wyjątkową.
Czas powstania pieśni jest sporny, ponieważ poszukiwania naukowe i analizy tekstu nie przyniosły dotąd ostatecznego wyjaśnienia.Przyjmuje się wiek XIII jako przypuszczalny czas powstania oryginału, obejmującego dwie pierwsze zwrotki.Później bowiem dodawana wiele dalszych.Najstarszy odpis utworu tzw.Krakowski pochodzi z 1407r. „Bogurodzica” była pierwszym hymnem polskim i tę rolę spełniała do XVIwieku.
Oryginał :
Bogurodzica dziewica, Bogiem sławiena Maryja,
U twego syna Gospodzina, matko zwolena, Maryja!
Zyszczy nam, spuści nam!
Kyrie eleison!
Twego dziela Krzciciela, bożycze,
Usłysz głosy, napełń myśli człowiecze.
Słysz modlitwę, jąż nosimy,
Adać raczy,jegoż prosimy:
A na świecie zbożny pobyt,
Pożywocie rajski przebyt.
Kyrie eleison!
