Proces kształtowania się bohatera wieków XIX i XX ulegał ciągłym zmianom, wynikającym z zachodzących na świecie przemian społecznych, ustrojowych i politycznych. Sytuacja taka miała ogromny wpływ na kształt ówczesnej twórczości literackiej, która w różny sposób, na przełomie wieków, starała się pobudzić Polaków do walki, ktorej celem bylo zrzucenie kajdan niewoli.
Żeromski staral sie swoich bohaterow kreowac na wzor ideałów epoki. W Młodej Polsce takimi idealami byly: praca i postep cywilizacyjny. Jednak bohaterowie Żer. tak szlachetni oraz wypelniający niemal idealnie załozenia epoki, czesto pozostawali w konflikcie nie tylko ze światem ale i samym sobą.
Bohater powieści, pt. „Ludzie bezdomni”, Tomasz Judym jest przykladem takiej walki.Dr.Judym jest mlodym pelnym zapalu do pracy mlodziencem. Jak kazdy dojrzewajacy chlopak ma wiele marzen, ktore chce wdrozyc w zycie. Jednym z nich bylo dla Tomasza pomaganie najbiedniejszym, pomaganie ludziom ktorych nie stac na profesjonalna pomoc medyczna. Niestety, napotyka liczne przeszkody – nie poddaje się jednak i próbuje walczyć do końca.
Postawa jego jest jednak dyskusyjna – stwierdza on, że walka ze społeczną krzywdą i niesprawiedliwością wymaga największych wyrzeczeń, włącznie z wyrzeczeniem się własnego szczęścia – zrywa z ukochaną kobietą, uzasadniając swoje postępowanie tym, że nie ma prawa być szczęśliwym, gdy dookoła jest tyle ludzkiej nędzy. Bohater w tym momencie wchodzi w konflikt ze swiatem i samym soba.Staje sie postacia tragiczna, ktora jest stawiana przed wyborem 2 slusznych racji. Wybranie ktorejkolwiek zakonczy sie kleska bohatera. Dzieje sie tak dlatego, iz Autor pragnalby polaczyc wszystkie najlepsze cechy, jakie posiada czlowiek. W konsekwencji z polaczenia romantyka o wrazliwej duszy oraz ideowca Mlodej Polski wychodzi bohater nie mogacy sie przystosowac do swiata, a tym samym popadajacy w konflikt z soba i swiatem.
