Broń mnie przed sobą samym – maszże dość potęgi;Są chwile, w których na wskroś widzę Twoje księgi,Jak słońce mgłę przeziera, która ludziom złotą,Brylantową zdaje się, a słońcu – ciemnotą.Człowiek większy nad słońce wie, że ta powłokaZłota, ciemna jest tylko tworem… Czytaj dalej
Dwoiste życie nasze: sen ma świat udzielnyŚród otchłani, nazwanych bytem i nicestwem,Nazwanych, lecz nieznanych, – sen ma świat udzielny,Z rzetelną władzą rządząc nad marnym królestwem.Mary i życie biorą, i postaci noszą,Rozczulają i dręczą, i łechcą rozkoszą.Troski dzienne ciężarem przywalają sennymI… Czytaj dalej
Wypuszczam na wiatr konia i nie szczędzę razów; Lasy, doliny, głazy, w kolei, w natłoku U nóg mych płyną, giną jak fale potoku; Chcę odurzyć się, upić tym wirem obrazów. A gdy spieniony rumak nie słucha rozkazów, Gdy świat kolory… Czytaj dalej
Niemnie, domowa rzeko moja! gdzie są wody, Które niegdyś czerpałem w niemowlęce dłonie, Na których potem w dzikie pływałem ustronie, Sercu niespokojnemu szukając ochłody? Tu Laura, patrząc z chlubą na cień swej urody, Lubiła włos zaplatać i zakwiecać skronie, Tu… Czytaj dalej
Hej, radością oczy błysnąI wieniec czoła okrasi,I wszyscy się mile ścisną:To wszyscy bracia! To nasi! Pochlebstwo, chytrość i zbytekNiech każdy przed progiem miota,Bo tu wieczny ma przybytekOjczyzna, nauka, cnota. Braterstwa ogniwem spięci,Zdejmijmy z serca zasłonę,Otwórzmy czucia i chęci.Święte, co tu… Czytaj dalej
Ostatnia uczta staropolska – Arcyserwis – Objaśnienie jego figur – Jego ruchy – Dąbrowski udarowany – Jeszcze o Scyzoryku. – Kniaziewicz udarowany. – Pierwszy akt urzędowy Tadeusza przy objęciu dziedzictwa – Uwagi Gerwazego – Koncert nad koncertami – Polonez –… Czytaj dalej
wiersz pisany w roku 1830 O matko Polko! gdy u syna twego W źrenicach błyszczy genijuszu świetność, Jeśli mu patrzy z czoła dziecinnego Dawnych Polaków duma i szlachetność; Jeśli rzuciwszy rówieśników grono Do starca bieży, co mu dumy pieje, Jeżeli… Czytaj dalej
Zbrodnia to niesłychana, Pani zabija pana; Zabiwszy grzebie w gaju, Na łączce przy ruczaju, Grób liliją zasiewa, Zasiewając tak śpiewa: „Rośnij kwiecie wysoko, Jak pan leży głęboko; Jak pan leży głęboko, Tak ty rośnij wysoko.” Potem cała skrwawiona, Męża zbójczyni… Czytaj dalej
Słowiczku mój! a leć, a piej!Na pożegnanie piejWylanym łzom, spełnionym snom!Skończonej piosnce twej. Słowiczku mój, twe pióra zzuj,Sokole skrzydła weźI w ostrzu szpon, zołoto-stronDawidzki hymn tu nieś! Bo wyszedł głos, i padł już los,I tajne brzemię latWydało płód! i stał… Czytaj dalej
Skład zasad. 1. Duch chrześcijański, w wierze świętej katolickiej rzymskiej, jawiony czynami wolnymi. 2. Słowo Boże, w Ewangelii zwiastowane, prawem narodów, ojczystym i społecznym. 3. Kościół stróż Słowa. 4. Ojczyzna pole życia Słowu Bożemu na ziemi. 5. Duch polski Ewangelii… Czytaj dalej
