Złe to, gdy się podli szczycą.Zeszła się raz świnia z lwicą,Więc w dyskursa. W tych przewlekła,Z żalem świnia lwicy rzekła:„Żal mi ciebie, luboś godna,Luboś zacna, żeś mniej płodna.Patrz na moją zgraję świnków:Co tu córek, co tu synkowiA wszystikie jednym pomiotem”.Rzekła… Czytaj dalej
ROZDZIAŁ PIĘTNASTY Nacisk przechodzącego pospólstwa, okrzyki przedających, tłum karet, rozmaitość widoków zagłusza i omamia, że tak rzekę, przyjeżdżających pierwszy raz do Paryża. W takowym byłem stanie, gdy kareta moja stanęła na ulicy Św. Honoriusza, jednej z najcelniejszych tego wielkiego miasta.… Czytaj dalej
ROZDZIAŁ CZTERNASTY Wiele jeszcze innych zwyczajów i ustaw od lat niepatniętnych było w tej wyspie. Wszystkie wyliczać nadto byy rozszerzyło pisanie moje, niektóre więc tylko w krótkości wyrażę. Historia kraju nie tylko przez powieści starszych w ucztach obwieszczana bywa; mają… Czytaj dalej
ROZDZIAŁ TRZYNASTY Nazajutrz, gdym snem twardym resztę jeszcze wczorajszego pijaństwa zbywał, przysłał do mnie jegomość pan podkomorzy prosząc, ażebym do niego przyszedł. Zastałem tam kilku z przedniejszych urzędników mówiących dość żwawie i dowiedziałem się od przytomnego tamże mojego kolegi, iż… Czytaj dalej
Dwaj portretów malarze słynęli przed laty:Piotr dobry, a ubogi. Jan zły, a bogaty.Piotr malował wybornie, a głód go uciskał,Jan mało i źle robił, więcej jednak zyskał.Dlaczegoż los tak różny mieli ci malarze?Piotr malował podobne, Jan piękniejsze twarze.
ROZDZIAŁ SZESNASTY Jużem zaczynał do siebie przychodzić, gdy raz, nie mogąc się doczekać na wieczerzą jegomości pana hrabi, posłałem do jego stancji. Przybiegł zadyszony kamerdyner oznajmując, iż jadącego do mnie pana warta miejska otoczywszy zaprowadziła do publicznego więzienia. Zmieszała nas… Czytaj dalej
ROZDZIAŁ PIĘTNASTY Przechodząc się raz sam jeden nad tym brzegiem morskim, gdziem po rozbiciu okrętu mojego był wyrzucony, zastanowiłem się myślą nad moim teraźniejszym stanem; począłem dalej rozważać wszystkie życia mojego przypadki, niedoskonale jeszcze u siebie przeświadczony, czylim zyskał, czy… Czytaj dalej
ROZDZIAŁ CZTERNASTY Po szczęśliwie zakończonym sejmiku, odpocząwszy nieco w domu, pojechałem na sejm, pełen maksym patriotycznych i żarliwości o dobro publiczne. Napisałem dysertacją o sumach neapolitańskich i gdyby był czas wystarczył, jechałbym był umyślnie do Olkusza, żebym poznał oczywiściej pożytek… Czytaj dalej
„Znałeś dawniej Wojciecha?” — „Któż nie znał! Co terazBez sług, ledwo w opończy brnie po błocie nieraz,Niegdyś w karecie, z której dął się i umizgał,Takich, jakim jest dzisiaj, roztrącał i bryzgał.Ustępowali z drogi wielmożnemu panuLepsi i urodzeniem, i powagą stanu;Nieraz… Czytaj dalej
ROZDZIAŁ SIEDEMNASTY Okręt nasz był wojenny, o sześciudziesiąt armatach; wiózł do Batawii urzędników tamtejszej regencji. Oprócz majtków i żołnierzy było nas podróżnych kilkunastu. Pierwsze morskie kołysania sprawiły we mnie zwyczajny skutek znacznej słabości. Pomału wdrożyłem się do tego nowego sposobu… Czytaj dalej
