Niech fantastycznie lutnia nastrojonaWtóruje myśli posępnéj i ciemnéj;Bom oto wstąpił w grób Agamemnona,I siedzę cichy w kopule podziemnéj,Co krwią Atrydów zwalana okrutną.Serce zasnęło, lecz śni. — Jak mi smutno! O! jak daleko brzmi ta harfa złota,Któréj mi tylko echo wieczne… Czytaj dalej
1 Wstąpiłeś już, księżycu, na niebieskie szczyty I niepewnymi śniegi powlokłeś błękity, A twój promień niepewny, blady i srebrzysty, Odbija się o kryształ lodu przezroczysty, Lub na gałęzie giętkiej i wzniosłej topoli, Z którą szumny Akwilon lub Zefir swawoli I… Czytaj dalej
O Gibelinie, laurowy upiorze, Powiedz, przez ile ty smutku i nędzy Litość anioła i wężowość jędzy Mogłeś urodzić i w sercu wytrawić. Bo gdyby Chrystus mnie sam nie mógł zbawić Za to, żem bratniej zgody zapominał, Bez Boga będę ciepiał… Czytaj dalej
Pieśń I WYJAZD Z NEAPOLU Muzo mdlejąca z romantycznych cierpień, Przybądź i pomóż! Wzywam ciebie krótko, Sentymentalna, bo kończy się sierpień, Bo z końcem sierpnia i koniem, i łódką Puszczam się w drogę przez Pulią, Otranto, Korfu… Gdzie jadę, powie… Czytaj dalej
Piramidy, czy wy macie Takie trumny, sarkofagi, Aby miecz położyć nagi, Naszę zemstę w tym bułacie Pogrześć i nabalsamować, I na późne czasy schować? — Wejdź z tym mieczem w nasze bramy, Mamy takie trumny — mamy. Piramidy — czy… Czytaj dalej
Co nam zdrady! — jest u nas kolumna w Warszawie, Na której usiadają podróżne żurawie Spotkawszy jej liściane czoło wśród obłoka; Taka zapraszająca i taka wysoka. Za tą kolumną, we mgły tęczowe ubrana, Stoi trójca świecących wież Świętego Jana; Dalej… Czytaj dalej
Wiesz, Panie, iżem zbiegał świat szeroki Szukając jednej prawdy człowiekowi, Śród tęcz chodziłem skalnych — przez obłoki, I rzekłem: „Wola ich nie zastanowi, „Człowiek nie wyrwie piorunu z chmurzycy, Lecących niby stadami srebrnemi Gwiazd nie zatrzyma — ani z błyskawicy… Czytaj dalej
A przechodząc dalej, ujrzeli wiele ludzi bladych i umęczonych, których imiona wiadome są w ojczyźnie.I przyszli nad jezioro podziemne, i postępowali brzegami ciemnej wody, która się nie ruszała, a złota była gdzieniegdzie od światła kagańców.I rzekł Szaman: Jestże to morze… Czytaj dalej
Za panowania króla StanisławaMięszkał ubogi szlachcic na Podolu;Wysoko potém go wyniosła sława;Szczęścia miał mało w życiu, więcéj bolu;Albowiem była to epoka krwawaI kraj był cały na rumaku, w polu;Łany, ogrody leżały odłogiem,Zaraza stała u domu za progiem. Maurycy Kaźmierz Zbigniew… Czytaj dalej
Scena I Sala w zamku LECHA. LECH i SYGOŃ. LECH Poznałeś teraz Wenedów, Sygonie? Wiesz, jak ciskają od oka toporem? W uszach mi dzwoni okropne żelazo; Ażem był jęknął trwogą zadławiony, Gdy nad Derwida głową zobaczyłem Drzazgi z żelaza rozsypane… Czytaj dalej
