Lilla Weneda – Akt IV

Scena I Sala w zamku LECHA. LECH, GWINONA, GRYF. Wchodzi LILLA WENEDA. LILLA WENEDA W nie zawiązanej przychodzę koszuli, Nie niosę chleba, nie mam nic przy sobie, Lecz wy mnie puśćcie do ojca mojego, Który od dwóch dni jest morzony… Czytaj dalej

Samuel Zborowski – Akt I

(Kładzie się i usypia. Wchodzi Ojciec z uczonymi…) KSIĄŻĘ Teraz tu za tą siadajcie zasłoną. Oto już zasnął mój najukochańszy, Ale od ptaszka on leśnego rańszy Wnet się obudzi… czy te światła płoną Dobrze?… Czy dobrze będziecie widzieli? Twarz jego… Czytaj dalej

Całą potęgą ducha cię wyzywam…

Całą potęgą ducha cię wyzywam, Człowieku przyszły… z żywota sztandarem; Jeżeli trzeba, to cię zmuszę czarem, Potęgą, którą mam — a nie używam. Duchy zebrane na Golgoty skale Poszlę… na włosy twoje podniesione Strachy ciemnymi — jak Jehowa wionę, Podniosę… Czytaj dalej

Do Teofila Januszewskiego

Gdzie dziś Neapol jasny? Kto zasiadł nasz ganek? Kto patrzy na rybackich sklepów złoty wianek? Gdzie koczujące światła w pół okręgu zwite, Od wiatru żagielkami białymi nakryte, Jak te, o których prawi gdzieś Szecherazada, Ptaków z ognistą piersią, z białym… Czytaj dalej

Hymn

Bogarodzica! Dziewico! Słuchaj nas, Matko Boża, To ojców naszych spiew. Wolności błyszczy zorza, Wolności bije dzwon, Wolności rośnie krzew. Bogarodzico! Wolnego ludu spiew Zanieś przed Boga tron. Podnieście głos, rycerze, Niech grzmią wolności śpiewy, Wstrzęsną się Moskwy wieże: Wolności pieniem… Czytaj dalej

List do Aleksandra H.

Rozdzielił nas gościniec płynnego szafiru, Ty w Tebach, ja dopiero wypływam z Kairu. Spodziewałem się niegdyś, że miło nam będzie Złączyć na Nilu skrzydła okrętów łabędzie, Razem odwiedzać mumiów balsamiczne składy, Razem oczy w Nilowe rzucać wodospady; I razem, jako… Czytaj dalej

Rzym

Nagle mię trącił — płacz na pustym błoniu: „Rzymie! nie jesteś ty już dawnym Rzymem”. Tak spiewał pasterz trzód, siedząc na koniu. Przede mną mroczne błękitnawym dymem Sznury pałaców pod Apeninami, Nad nimi kościół ten… co jest olbrzymem. Za mną… Czytaj dalej

Ułamki

Na ustach moich węgiel położył czerwony, Obrócił na północ twarzą I kazał prorokować hymn wrący, szalony. * Narody ziemskie! kiedy was porażą, Kiedy stracicie nadzieje, Słuchajcie wieszczów — byście wiedzieli, co każą. A naprzód temu, co krew waszą leje Przez… Czytaj dalej