Po co śpiewać? Po co targać smutnie Struny, które ozwać się nie mogą? Idź, poeto! strzaskaj swoją lutnię! Porzuć szczęty nad rozstajną drogą… Niech ptak wolny śpiewa na tej ziemi, Niechaj wichry zawodzą tu w nocy, A pieśniarze niechaj chodzą… Czytaj dalej
Nie kocham jeszcze, a już mi jest drogi, Nie kocham jeszcze, a już drżę i płonę I duszę pełną o niego mam trwogi I myśli moje już tam, w jego progi Lecą stęsknione… I ponad dachem jego się trzepocą Miesięczną… Czytaj dalej
II. Madonna del Cardellino Więc idąc z synem w zachodu czas, W oblaski mżące, Na polnym głazie przysiadła raz Na kwietnej łące. A iżby bliższy synaczek był Tej świętej ziemi, Z kolan go puszcza w podomy pyl Stopki bosemi. I… Czytaj dalej
Poczerniało niebo,Poczerniało pole;— A gdzie lecisz, odlatujesz.Siwy mój sokole?Czy lecisz za góry,Czy za morze sine,Za tym słonkiem, za tym złotym.W weselszą gościnę?Weselszą gościnęZnajdziesz sobie wszędzie:Lecz za cichą wioską nasząTęskno tobie będzie.Co spojrzysz za siebie,To serce zasmucisz,Aż się z nową wiosną… Czytaj dalej
Taką mi wioskę wymaluj w dolinie,Od zbóż wesołą, a od jodeł smutną.Niechaj się cała chowa w jarzębinie,Niech ca jej łąkach siwe leży płótno,Niech przez staw ciche rzucają się tęcze,Rozbite skrzelką, co tryska z wód głębi,Niech nad nią chmurka trzepoce gołębi,I… Czytaj dalej
U Pięciu Stawów — po Morskie Oko Huk się rozlega grzmiąco, szeroko: Huk się rozlega skroś żywej skały. Jakoby Tatry z sobą gadały. U Pięciu Stawów — tam biją mioty. Tam duchy obręcz kowają zloty. Kowają obręcz polskiej korony. W… Czytaj dalej
Do ołtarza miłości pielgrzymuję cicha, Płomień niosąc na ustach, a w sercu tęsknotę; Na drogę moją słońce rzuca złote róże, W młodocianych winnicach przelotny wiatr wzdycha: — O Giulia! Z daleka idę. Brzozy te białe, co stoją I płaczą w… Czytaj dalej
. . . . . . . . . . . . . . . . . W obcej gdzieś krainie Kamień twój grobowy, Cudze niebo płynie Nad snem twojej głowy; Cudze niebo chmurne Rankiem grób twój rosi, Cudzy wiatr… Czytaj dalej
…Widzącą wiarę, zdobądź sobie duchu,Widzącą wiarę…Niech cię nie nęka niewolnicza trwoga!Odchyl kotarę,Po której drżeniu i ruchuŚlepo teraz zgadujesz, że się tam ukrywaMoc, wiecznie żywa.Przestąp tajemnicy proga,I twarzą oglądaj prawdę świata — Boga.
O, nie mówcie, o, nie wierzcie, Że Ojczyzna w grobie! My ją żywą, my ją całą, Ducha Polski, Polski ciało, Mamy, bracia, w sobie. O, nie mówcie, o, nie wierzcie, Że Polska zabita! Ona dysze, ona rośnie W każdej borów… Czytaj dalej
