Nie tego żal mi, com straciła w drodze,Lecz żal mi tego, czegom nie posiadła.A kiedy teraz w kraj zmierzchów odchodzę,Więcej mnie smęca ulotne widziadłaSzczęścia, co nigdy mojemi nie były,Niż zostawione za sobą mogiły. Bo dusza moja w swym wzlocie a… Czytaj dalej
Górą płonie świt różowyW lasy pierzcha cień,A zadzwońcież nam, dąbrowy,Na pogodny dzień! A zadzwońcież wy nam bory,A zaszumcie wzwyż,Wskroś spleśniałej bijcie kory,W serc i dębów spiż! A wołajcież nas do radyNa ten życia trud,Z kłosów łany, a z gromadyRośnie cały… Czytaj dalej
A z rodu to ja pastuch byłNa siwej, na płaninie,Tam, gdzie w sto jasnych, drżących żyłSiklawa w niże płynie. A widać stamtąd ziemię precz,Jak Pan Bóg ją położyłI jak jej srebrny morza mieczNa przestwór pierś otworzył. A z rodu to… Czytaj dalej
…Czy pójdę drogą, czyli się zostanę, Siew rzucam na mą grzędę… Runiejcie kwiatem wy ścieżki zawiane, Ku wiośnie, której ja już oglądać nie będę! Czy pójdę drogą, czyli się zostanę, Siew rzucam na mą grzędę… Runiejcie kłosem wy, pola orane,… Czytaj dalej
Nie daj mi, Boże, śpiewać w zimnym tłumie,Co wzruszeń nie zna, i płakać nie umie,Nie daj mi, Boże, śpiewać w głuchej nocy,W której pieśń niema ni lotu ni mocy! Lecz daj mi śpiewać na szerokim łanie,Gdzie wichrem leci i głos… Czytaj dalej
Roztęczone na zjawiska, W milion kształtów życie błyska, W milion dźwięków drga… Choć za niemi noc się mroczy, Przecież wszystkie biegną oczy, Gdzie jej cień i mgła. Iskrą czucia, myśli wiewem, Za marzoną linią, śpiewem Leci tęskny duch. Czarodziejski kształt… Czytaj dalej
SZKOŁASzkoła pani Matusowejgłośne w świecie ma przymioty,uczęszczają do niej wszystkiedobrze wychowane koty.Już to sam nieboszczyk Matusbył wybornym pedagogiemi prowadził przez lat wieleznaną pensję „Pod Batogiem”Kot to był uczony wielce:a siadywał na zapiecku,pomrukując sobie z cichapo łacinie i po grecku.Osierocił wszakże… Czytaj dalej
W oboje zorze trębacz gra,Ze starej miejskiej wieży.Czy gasną złote łuny dnia,Czy ranek wstaje świeży.I grzmi pobudka miastu w słuch,I budzi czerń ospałą:— Ochotny jest-ci ludzki duch,Ale ułomne ciało. Z rozgłośnych spiżów trąba jest,Jak serce w farnym dzwonie;Żołnierski niegdyś wzięła… Czytaj dalej
Siedem — liczba doskonała W tym, co dobre i co miłe; Z liczby tej Awinion stary Czerpał zawsze swoją siłę. Siedem bram miał w swoich murach, Siedem dzwonów w karilionie, Siedem razy na dzień grzeszył Sprawiedliwy w Awinionie. Siedem było… Czytaj dalej
W mojej małej, niskiej izbie Mam okienka dwa nieduże; W jednym świeci szafir morza, W drugie świt mi rzuca róże. Od róż świtu do szafiru Chodzą ciche oczy moje, Kiedy w małej, niskiej izbie W porankowych światłach stoję. I nabieram… Czytaj dalej
