Fala, w pyły rozbita, Przez szklanne leci sita, Przepaść do dna odkryta… W powietrznym łodzi pędzie, Schylona przez krawędzie, Widzę, co jest i będzie… W świątyni mrocznej klęczę, Pęknięte gwiazd obręcze, Sczerniałe gasną tęcze… Przepaść w niebo rzucona, Rozwiązane brzemiona,… Czytaj dalej
Gdzie jest mój dom? – Czym tam, gdzie marzeń roje Budują świat z mgły ułud, z pieśni czaru, Gdzie lube sny kołyszą serce moje, Gdzie poi mnie szumiący zdrój nektaru? Czy tam, gdzie czyn w żelaznej ma prawicy Pochodnię zórz… Czytaj dalej
I groby umrzeć mogą. I śmierć samaŚmiercią zabita być może…Oto kamienne łoże,Sarkofag pusty, rozchylona brama,Przez którą wiew ten, co leci od wiekaTchnieniem ciszy, hukiem gromu,Wywiał prochy człowiekaZ tego, gdzie wiecznym prochem leżeć mniemał – domu. I groby ożyć mogą. I… Czytaj dalej
Ach! jak mi smutno być, jak fala drżąca,Która, w namiętnych uniesień zapędzie,Srebrną pierś swoją o ziemię roztrąca,I łamie skrzydła łabędzie…W każdym porywie czuć całą istotą,Jak szklane kręgi powietrza mnie gniotą,I tkwić w materyi władzami wszystkiemi,Jak niewolnica spętana łańcuchem,I wiecznie ciężyć… Czytaj dalej
Jeśli chcesz, droga, bym zapomniał ciebie,To pogaś pierwej te gwiazdy na niebie,Które świeciły nam w noce majowe…To, jako lampę wytloną nad ranem,Zdmuchnij ten księżyc z licem zadumanemI rozsyp z rosą blaski jego płowe…To przed jutrzenką wstań, biała, z pościeliI zagaś… Czytaj dalej
Kto dla siebie pracuje, ten siły utraca. Rąk jego, jego ramion znikoma jest praca, A wicher czasu, lecąc szeroko po świecie, Przędzę ową pajęczą uniesie — i zmiecie. Kto dla braci pracuje, ma moc za miljony, Rośnie w siłę, jak… Czytaj dalej
Siedm dni ma Falieri, w te lochy rzucony,Do rozmyślań o śmierci i grzechach żywota.Więc pierwszego dnia myśli o zdradzie swej żony,W mur bije głową, klątwy na niewierną miota. Drugiego — kipi zemstą, pięść rani o wrota,Łańcuch żelazny targa wściekłymi ramiony…W… Czytaj dalej
…Myśl wielka, to obelisk rzucony w błękity,Który kiedyś, w czas daleki,Pokolenia, ludy, wieki,Dotykać będą, jak my dziś — granity.
Kiedy ocean oddzielił nas wielki Od matki naszej, ziemi-rodzicielki, Każdy z nas uniósł za góry, za rzeki Cząstkę ojczyzny w sercu w świat daleki. Ta cząstka, bracia, to język nasz stary, To miłość kraju, cześć ojców i wiary, To łza… Czytaj dalej
Naznosimy piasku, nazwozim kamieni Zbudujemy domek z drzwiczkami do sieni Zbudujemy domek z jasnymi oknami, Żeby złote słonko świeciło nad nami A nad naszym domkiem będzie dach słomiany, Z pięknych żytnich snopków równo poszywany. A na dachu będzie gniazdo dla… Czytaj dalej
