Więc go drudzy potkali: „— A coż tam nowego?”„— Zgorzała kurza noga z opatrzenia złego.”A Kurza Noga pałac jest zacny w Krakowie,A więc się zatroskali oni prostakowie.Ten rzekł: „— Nie lękajcie się, nie tać, gdzie król siada,Ować to, co więc… Czytaj dalej
Kiedy pana grzebiono, pani narzekała:„— Czegożem ja, sirota nędzna, doczekała!”Kiedy ją hamowali, tu się wydzierała,A gdy go w grób kładziono, na ziemi leżała.Potym, gdy grób zakryto, sąsiadek pytała:„— Coż się wam zda? Dobrzem li tak była omdlała?Rada bym była lepiej,… Czytaj dalej
Ambroży Korczbok Rożek ku dobrym towarzyszom Towarzyszu, posłysz, nie masz li co czynić,Postój mało, nie wadzić to przeczcić!Acz są rzeczy niepoważne prawie,Podziwuj się też prostej ludzkiej sprawie.Rozmawia tu z sobą trojaki stan:Pan, Wójt prosty, trzeci z nimi Pleban,Wyczytając przypadłe przygody,Skąd… Czytaj dalej
Rozprawa PAN MÓWI Miły wójcie, coż się dzieje?Aboć się ten ksiądz z nas śmieje?Mało śpiewa, wszytko dzwoni,Msza nie była, jako łoni.Na naszym dobrym nieszporzeJuż więc tam swą każdy porze:Jeden wrzeszczy, drugi śpiewa,A też jednak rzadko bywa.Jutrzniej – tej nigdy nie… Czytaj dalej
Rzecz Pospolita narzekając mówi Ja już jedno zaglądam z daleka,Znajdzie li też jeszcze gdzie człowieka,Aby mię wżdy kto z łaską wspomionął,Bacząc, że mój stan prawie utonął.Bo gdziekolwiek mię dziś wspominają,Prawie o żelaznym wilku bają.Wszytcy na ten nierząd narzekają,Widzą, iż źle,… Czytaj dalej
Ku temu, co czedł Mój towarzyszu, jestliżeś to już czedł,A iżeś co nietrefnego naszedł,Iżby cię wżdy po części ruszyło,Proszę, abyć nic nad myśl nie było.Wszak są różno przełożone stany,W każdym wielką zacność w ludzioch znamy,Ale gdy też kto z miary… Czytaj dalej
Jaśnie Wielmożnym Panom,panom hrabiom z Górki,panu Łukaszowi, wojewodzie poznańskiemu i staroście buskiemu,panu Andrzejowi, staroście gnieźnieńskiemu i wałeckiemu,panu Stanisławowi, staroście kolskiemu, pilskiemu i moszyńskiemu etc.,panom swym zawżdy miłościwym i łaskawym. Acz nietajna jest nie tylko w Polszcze, ale i u inszych… Czytaj dalej
Jednego z naszej braciej na obiad proszono.Przyszedł w czas — ano kwiatki obrus potrzęsiono,Nakładziono serwetów, trociszków, solniczek,A on wnet zasię nazad poszedł miłośniczek.Potym go ugoniwszy: „— Przecz idziesz? — pytali —Abowiem już potrawy wnet będą stawiali.”Rzekł: „— Mnimałem, aby to… Czytaj dalej
