SCENA DZIESIĄTA W ALEJACH UJAZDOWSKICH Drzewa wielkim schyliły się skłonem bezlistnych, sczerniałych gałęzi. Cała droga liściem uścielona, które wiatr rozgania drgające. Noc jeszcze. Widać w oddali, jak wojska stanęły szwadronem, w pogotowiu. W. KSIĄŻĘ(sam)(w mundurze, otulony w płaszcz)(przechadza się wśród… Czytaj dalej
DODATEK EPIZOD ZE SŁOWACKIM (ZE SCENY 5) nie włączony przez Wyspiańskiego do ostatecznego tekstu Nocy listopadowej.Przed kwestią 2 Satyra, w. 107, „Bóg Cara zrobił Carem”. (Między publicznością) SATYR(poza Słowackim) Koniecznie musisz wleźć na górę, wdrapać się na najwyższy szczyt, byś… Czytaj dalej
HYMN VENI CREATORZ TEKSTU ŁACIŃSKIEGONAPISAŁ STANISŁAW WYSPIAŃSKIHYMNVENI CREATORNARODU ŚPIEWDUCHA ŚWIĘTEGOWEZWANIE CZYLIW SEJMOWYM KOLEW ŚWIĄTYNI ŚWIĘTYCHW KATEDRZEW GROMADZIE GMINYW ZBORZE PRACUJĄCYCHW HUFIE ŻOŁNIERZYW POLU NA ROLIW DOMIE W ZAGRODZIE RĘKODZIELNIKAWE DWORZE W PAŁACU W ZAMKUW CHAT OKOLUJAK RZEK STRUMIENIEOD PONIKÓW GÓRPO… Czytaj dalej
Gdzieś przed siódmą wieczorem,Kościół kończył nieszporom,bram teatru ledwo uchylono: DEKORACJA: Wielka scena otworem,przestrzeń wokół ogromna,jeszcze gazu i ramp nie świecono.”Kto ci ludzie pod ścianą?Cóż tu czynić im dano?Czy to rzesza biedaków bezdomna?Głowy wsparli strudzone,cóż ich twarze zmarszczone?Przecież pracę ich dzienną… Czytaj dalej
I Wielkości! komu nazwę twą przydano, ten tęgich sił odżywia w sobie moce i duszą trwa, wielokroć powołaną, świecącą w długie narodowe noce; więc, choć jej świeży grób opłakiwano, przemoże Śmierć i trumien głaz zdruzgoce; powstanie z martwych na narodu… Czytaj dalej
INNA DEKORACJA:W tym akcie maski znaczyć majątakich, co myśl swą ukrywająi nigdy jej nie stawią jasno,cudzą jest, czyli ich jest własną.Z Konrada jeno patrzą z twarzy:czy wierzy, czyli tylko marzy;z Konrada zgadnąć chcą z oblicza:pewny, czy tylko li oblicza;z Konrada… Czytaj dalej
DEKORACJA: Noc listopadowa; w chacie, w świetlicy. Izba wybielona siwo, prawie błękitna, jednym szarawym tonem półbłękitu obejmująca i sprzęty, i ludzi, którzy się przez nią przesuną. Przez drzwi otwarte z boku, ku sieni, słychać huczne weselisko, buczące basy, piskanie skrzypiec,… Czytaj dalej
W KATEDRZE NA WAWELU (Za podniesieniem zasłony do aktu trzeciego z głębi sceny słychać rozmowę dwóch osób, znajdujących się w grupie gromady, przy której stoi Geniusz). GŁOS 1 A cóż Konrad? GŁOS 2 Mam najzupełniej to wrażenie, jak gdyby wśród… Czytaj dalej
(Świeczniki pogaszone; na stole mała lampka kuchenna). Scena I GOSPODYNI, ISIA GOSPODYNI Trza rozbirać dzieci spać, już północno godzina. ISIA Mnie się nie chce spać, pokil bedom grać, a tamte dziecka śpiom, niech se lezom, tak jak som. GOSPODYNI Chodź… Czytaj dalej
