Ramy czasowe baroku
Ramy czasowe Baroku. Barok w Europie trwał na przełomie XV/XVI wieku a koniec w pierwszej połowie XVIII wieku.Ramy czasowe w Polsce Barok w Polsce trwał XVII wieku (nie trwal nawet calego wieku)Poczatkiem tej epoki byly Wlochy.
Ramy czasowe Baroku. Barok w Europie trwał na przełomie XV/XVI wieku a koniec w pierwszej połowie XVIII wieku.Ramy czasowe w Polsce Barok w Polsce trwał XVII wieku (nie trwal nawet calego wieku)Poczatkiem tej epoki byly Wlochy.
Praca została usunięta
[gr.], omówienie, figura stylistyczna, polegająca na zastąpieniu zwykłego, prostego określenia innym, szerszym, rozbudowanym, często o charakterze metaforycznym; w dawniejszej poezji stosowana głównie w funkcji zdobniczej, a także jako rodzaj poetycznej zagadki, w poezji współczesnej służy indywidualizacji języka i wizji świata;… Czytaj dalej
GRADACJA, stopniowanie, uszeregowanie leksykalnych składników wypowiedzi w porządku nasilania się lub słabnięcia pewnej wskazywanej przez nie cechy semantycznej; w pierwszym wypadku ma miejsce g. r o s n ą c a, w drugim -g. o p a d a j… Czytaj dalej
lit. przesadnia, przedstawienie jakiegoś zjawiska w sposób wyolbrzymiający jego wygląd, znaczenie, działanie i wpływ; zaliczana do figur retorycznych, występuje w jęz. potocznym (np. oszaleć ze szczęścia, płomienna miłość).
figura stylistyczna polegająca na powtórzeniu tego samego słowa lub zwrotu na końcu następujących po sobie wersów, strof, zdań, grup składniowych.
figura stylistyczna polegająca na rozpoczynaniu tym samym wyrazem kilku kolejnych zdań lub wersów.
Puenta (fr. point – kropka, czyt. płęta) – zaskakujące sformułowanie podkreślające sens wypowiedzi lub utworu literackiego umieszczone na końcu. Puenta jako zabieg formalny jest wykorzystywana w takich gatunkach literackich jak epigramat, humoreska czy nowela. Była jednym z ważniejszych narzędzi stylistycznych… Czytaj dalej
Oksymoron, wyrażenie złożone z dwóch przeciwstawnych znaczeniowo składników, zwykle z rzeczownika i określającego go epitetu, a także rzeczownika lub czasownika, czasownika i przysłówka – ukazujące właściwości, stany, działania itp. o charakterze paradoksalnym, łączącym w jedną całość sprzeczności, stosując pozorną nielogiczność… Czytaj dalej
Paradoks, zaskakujące sformułowanie, w sposób efektowny prezentujące myśl lub ideę przeciwstawiającą się stereotypowym mniemaniom. Paradoks łączy sprzeczności, formułując tym sposobem nowe prawdy. Posługuje się zwykle znaczeniami maksymalnie kontrastowymi (antyteza), ustalając między nimi stosunek wzajemnego zawierania się (inkluzji). Najprostszą formą paradoksu… Czytaj dalej