Inwokacja, bezpośredni zwrot autora we wstępie utworu do muz
z prośbą o natchnienie
(Gniew bogini, opiewaj Achilla, syna Peleusa Zgubę niosący i klęski nieprzeliczone Achajom),
ukazanie losów bohaterów na tle ważnych, przełomowych wyda
rzeń,
obiektywizm i zdystansowanie się autora wobec opisywanych
wypadków,
paralelizm; równoległość dwu akcji – w świecie bohaterów
i w świecie bogów; bogowie walczą po obu stronach,
ciągłe przenikanie się dwóch płaszczyzn: świata ludzi i bogów;
wola bogów główną motywacją działania postaci ziemskich; wy
darzenia w świecie bogów mają wpływ na to, co dzieje się w świe
cie ludzi,
decydowanie o końcowym wyniku akcji przez Przeznaczenie
(Mojrę), któremu podlegali zarówno ludzie, jak i bogowie, a na
wet Zeus,
wplatanie wielu epizodów w główny tok akcji; opis scen batalis
tycznych (pojedynki, bitwy, oblężenia); realistyczny, szczegóło
wy opis przedmiotów i sytuacji (np. tarczy Achillesa),
podniosły, patetyczny styl, bogaty w stałe epitety i rozbudowa
ne porównania (tzw. homeryckie); miara wierszowa – heksametr
zbudowany na zasadzie rytmicznej,
Iliada Homera to wzór doskonale skomponowanego eposu staro
żytnego (epos nad eposami) zwany eposem homeryckim (od
imienia twórcy).
