-opiewanie wielkiej idei, charakter manifestu światopoglądowego (braterstwo, zjednoczenie wszystkich ludzi, identyfikacja podmiotu mówiącego ze zbiorowością)
– styl patetyczno-retoryczny: apostrofy skierowane do różnych adresatów, zdania i zwroty wykrzyknikowe (liryka inwokacyjna, liryka apelu), dążność do hiperbolizacji (radość emanująca z całego świata, obejmująca wszystkich ludzi), antyteza (?Z nami ten, kto choćby jedną / duszę rozpłomienić mógł. / Ale kto
miłości nie zna, / niech nie wchodzi tu na próg?)
-dynamizm uobecniający emocjonalną aktywność podmiotu mówiącego (wynika z zastosowanych środków artystycznych, z ekspresji językowej, z formy, w jakiej wypowiada się podmiot mówiący)
-występowanie motywów mitologicznych (bogowie olimpijscy, Elizjum)
-układ stroficzny (strofy cztero-wersowe o układzie rymów przeplatanych abab)
-melodyjność i rytmiczność tekstu (tendencja do zrównania liczby sylab i akcentów w wersach)
