Charakterystyczne cechy poetyki baroku (Naborowski, Morsztyn) BAROK Epoka będąca przejawem kryzysu ideałów humanistycznych (filozofii, harmonii, ładu – Sęp Szarzyński, Treny Kochanowskiego). Świadomość egzystencji w nietrwałym świecie, a zarazem jego nieskończoność. Wewnętrzne rozdarcie jednostki. Nietrwałość wartości religijnych – reformacja. Poczucie zagrożenia, materializm bytu. Dwa wzory kultury: ziemiański – wzorowanie na tradycji wsi spokojnej, kult ojczystych pamiątek i realiów, zbliżenie z tradycjami ludowymi – stylizacje ludowe (Morsztryn) i dworskie – lansowana przez wielkie dwory kultura europejska (Naborowski, Morsztytn). Sarmatyzm przejawem pychy i egoizmu szlachty. Trudna sytuacja wewnętrzna i zewnętrzna kraju. Kontrreformacja i ograniczenia kulturowe z nią związane. MORSZTYN Jego twórczość inspirowana była marinizmem (Marini) – zastosowanie konceptualizmu Stosowanie kontrastów (Do trupa) Stosowanie tzw. summatio w zakończeniu zebranie myśli wcześniej wyrażonych. Wybrał postawę zgadzającego się na piękny (lecz nietrwały) świat, cieszył się jego urokami i używał rozkoszy ziemskich. Jego styl (błahość tekstu przy zastosowaniu wielu środków artystycznych – przenośnie, porównania) podporządkowany był życiu salonowemu, w atmosferze flirtów. Jednocześnie wykazywał się wysoką znajomością reguł poetyckich i językowych. Piękność utworów o tematyce miłosnej przy jednoczesnym podnoszeniu poziomu kunsztu artystycznego (Na kwiatki, Niestatek) Zastosowanie kontrastu i jednoczesnego porównania w sonecie Do trupa. DANIELEK NABOROWSKI Podejmował próby rozwiązania zagadki bytu ludzkiego. Starał się odnaleźć swoje miejsce na ziemi, poszukiwał wartości nadających sens ludzkiego życiu. Poezja o wysokim kunszcie artystycznym. Duchowe wartości jako jedyne trwałe rzeczy na ziemi (dobra materialne o które tak usilnie zabiegają ludzie – przeminą) – Marność. Wiersze charakteryzują się tonem moralizatorskim (pouczającym). Teoria przemijania świata jako cech charakterystycznych baroku. Przewaga formy nad treścią, np. Na oczy królewny angielskiej – tu także hiperbola. Bogactwo środków stylistycznych. Miłość jako rzecz wieczna, nieprzemijająca (Do Anny) Miłość ku tobie, Anno, me kochanie, wszystkim czasem nie ustanie. Sens ludzkiego życia to cnota Cnota grunt wszystkiemu – Sama cnota i sława, która z cnoty płynie nade wszystko to wiecznie trwa i wiecznie słynie.
