Achilles był bohaterem greckiej ,,Iliady„ Homera. Jego rodzicami byli Peleus król Myrmidinu w Tesalli i nimfa Tetyda. Według podania matka Achillesa uodporniła jego ciało na rany, zanurzając go jako niemowlę w świętej rzece bogów Styks. Jedynym nie chronionym miejscem była pięta ( stąd „pięta Achillesa„), za którą go trzymała. Zginął ugodzony w nią strzałą z łuku, wypuszczoną przez Parysa.
Achilles był człowiekiem, który potrafił przyjąć rozmaite oblicze w zależności od okoliczności. Pomimo, że matką jego była boginka morska, a więc istota boska, Achilles nie panował nad swoimi uczuciami i jak zwykle śmiertelnik poddawał się emocjom. Pierwszą oznaką ludzkich uczuć jest rozpacz po śmierci przyjaciela, Partoklosa. Poległ on z ręki księcia Hektora w czasie. Była to wielka strata dla greckiego bohatera. Przemieniła się on wtedy z bezwzględnego rycerza w małe, słabe dziecko. Tarzał się po ziemi, wyrywał włosy z głowy i łkając posypywał się popiołem. Był bliski załamaniu. Chciał nawet popełnić samobójstwo, ale odwiodła go od tego matka. Więc tylko na pozór był nieugięty. Ten wielki ból po stracie przyjaciela zamienił się w żądze straszliwej zemsty na zabójcy. Achilles ugodził go w szyje. Z wielką bezwzględnością i zadowoleniem z siebie ciągnął zwłoki pokonanego za swoim rydwanem. Z tego można wywnioskować, ze był zawzięty i musiał się odegrać za krzywdę swego przyjaciela i swoją. Achilles był nie wzruszony, ponieważ król Prim błagał go, aby oddał zwłoki, lecz on nie chciał. Dopiero wspomnienie ojca oczekującego w niepewności powrotu syna wyzwoliło w nim eksplozję żalu. W jego sercu wciąż kołatało się uczucie nostalgii i jeszcze potężniejsze tęsknoty za rodzicami. Wszystko to spowodowało, że Grek postanowił oddać łaskawie zwłoki Hektora i zadbał nawet o to, aby je umyto i ubrano w dostojne szaty. A wiec można wywnioskować, że miał dobre serce. Był silny i potrafił znieść najcięższy ból. Podczas gdy był młody karmiono go sercami lwów i szpikami niedźwiedzi.
Achilles był bohaterem wielu utworów literatury i sztuki. Opis Greka udowadnia, że nawet tacy wspaniali rycerze i wojownicy, do których z pewnością zaliczał się Achilles, skazani są na takie same odczucia, co ludzie słabi, nie odznaczający się większą odwagą lub siłą woli. Bohater grecki podlega tym samym cierpieniom i bólom. Bywa, że unosi się ogromnym gniewem lub też płacze jak dziecko. Widać tutaj dokładnie, jak chwiejna i nie ustatkowany jest nastrój i psychika ludzka. Osoba Achillesa jest dla mnie dość interesująca, ponieważ mogłam w niej zobaczyć jacy są naprawdę ludzi, którzy z pozoru wydają się twardzii mocni.
