Achilles jest jedną z najważniejszych postaci eposu Homera – „Iliada”, który opisuje pięćdziesiąt dni wojny Trojańskiej. Pochodzi ze szlachetniej rodziny. Syn Deleusa i Tetydy.
Wspaniały, grecki wojownik. Doskonale posługuje się mieczem i tarczą. Budzi respekt wśród innych mieszkańców Grecji. Chociaż posiadał rozbudowaną, potężną sylwetkę, to delikatne, prawie kobiece rysy sprawiają, że w „…skuniach panieńskich wydaje się siostrą królewiu”.
Jego cechy natomiast nie wskazują na jakiekolwiek powiązanie z kobiecością. Cenił szczególnie honor i ojczyznę, za którą gotów jest nawet stracić życie.
Jest mściwy, okrutny, nie istnieją dla niego żadne świątości, czy normy moralne. Po śmierci przyjaciela, Patroklesa, tak bardzo pragnie zemsty, że nic nie zdoła go powstrzymać. Daje upust swojemu bólowi. Bluźni przeciw bogom i „…wrzyna się w najgęstrze szeregi nieprzyjaciół, rani, zabija, przewala nad tłumami jak pożar, sam nieczuły na zmęczenia, nie podlega ranom”. Bezlitośnie morduje Hektora, a potem bezcześci jego zwłoki, wlokąc je za rydwanem.
Kolejne cechy, które dostrzegam w tym młodym i ambitnym wojowniku to pycha. Chełpi się swoimi umiejętnościami. Jest porywczy, gwałtowny i impulsywny. Z reguły działa na własną rękę i z korzyścią dla siebie. Nie okazuje ludzkich uczuć, Wyjątek stanowią dwie sytuacje. Pierwsza, kiedy heros rozpacza po stracie przyjaciela, druga, kiedy wzruszony miłością Priama do syna, pozwala krolowi zabrac zwłoki Hektora.
Ciężko jednoznacznie ocenić postawę Achillesa. Jest najbardziej sprzeczną postacią w całej „Iliadzie”. Z jednej strony to piękny, zdolny do wrażliwości człowiek, z drugiej zawzięty wojownik gotowy na wszystko, by osiągnąć cel. Myslę, że Achilles sam czuł się trochę zagubiony, stąd ta niepwność w jego postawie.
