We współczesnym świecie młody człowiek często poszukuje autorytetów, by uzyskać wsparcie w rozwiązywaniu problemów okresu dojrzewania. Niekiedy tymi autorytetami stają się postacie historyczne lub literackie. Spośród bohaterów ?Kamieni na szaniec? Aleksandra Kamińskiego na uwagę zasługuje niewątpliwie Aleksy Dawidowski, który w okresie dorastania potrafił tak ukształtować swój charakter, że stał się dla mnie wzorem do naśladowania.
Alek był wysokim, szczupłym młodzieńcem o jasnych włosach. Mówił szybko i gwałtownie, a przy tym gestykulował. Zawsze się spieszył i szybko podejmował decyzje.
Dorastał w bardzo dobrych warunkach domowych (jego ojciec był kierownikiem fabryki), a tuż przed wybuchem II wojny światowej zdał maturę w jednej z renomowanych szkół warszawskich.
Dawidowski miał bardzo ciekawą osobowość. Był przykładem tzw. niespokojnego ducha. Poszukiwał przygód i ciągłych wyzwań. Nie lubił chodzić utartymi ścieżkami. Już w okresie szkolnym okazało się, że miał zdolności przywódcze. Był szczery, bezpośredni i uczynny, dzięki czemu gromadził wokół siebie rówieśników. W trudnych sytuacjach umiał być pomocny i opanowany. Kiedy podczas pobytu Alka na wsi syn jego gospodarza zranił się w nogę, Dawidowski potrafił szybko i skutecznie udzielić mu pomocy. Podobnie zachował się po rozpoczęciu działań wojennych przez Niemców, organizując wsparcie dla rannych ludzi ze zbombardowanego pociągu.
To właśnie wybuch wojny spowodował przedwczesne dojrzewanie Alka. Po aresztowaniu ojca i jego śmierci musiał stać się głową rodziny. Zaczął zarabiać na życie. Zajmował się szkleniem okien, później pracował jako rikszarz, a następnie jako drwal. Był bardzo związany z matką i pomagał jej w pracach domowych. O jego dojrzewaniu świadczy też dążenie do ciągłego kształtowania swojego charakteru. Starał się nieustannie analizować własne postępowanie, pragnąc stać się człowiekiem opanowanym i rozważnym. Było to dla nie-go szczególnie istotne, bo czasem cechowała go skłonność do brawury. Zaczął pracować nad osiągnięciem silnej woli, dlatego czynił różne postanowienia. Poprzysiągł sobie, że dopóki ojciec nie wróci, nie będzie jadł cukru ani słodyczy i podejmie działania przeciwko okupan-
tom. Zdecydował więc, że weźmie udział w akcjach małego sabotażu prowadzonych przez organizację Wawer. Akcje te dowiodły, że Alek był bardzo odważny. Pragnął jednak ciągle się sprawdzać, np. zrywając niemieckie flagi w ruchliwych punktach miasta czy odkręcając płytę z niemieckimi napisami z pomnika Mikołaja Kopernika, który stał na wprost Komendy Głównej granatowej policji.
W miarę dorastania Alek stawał się coraz bardziej odpowiedzialny i poważny. Warunki, w których dojrzewał, wykształciły w nim twardość, szorstkość, męskość i skłonność do refleksji. Umocniły też w nim przekonanie, że najważniejszą wartością jest przyjaźń. Po-trafił on poświęcić wszystko dla ratowania Rudego, nawet własne życie. Szczególnie wzruszający jest fakt, że doostatnich chwil myślał o nim, nie licząc się z własnym cierpieniem.
Dawidowski miał silne zasady moralne, dlatego najpoważniejszym problemem okresu jego dorastania stała się sprawa odebrania komuś życia, nawet jeśli ten ktoś był wrogiem. Musiał więc nieustannie rozważać, czy jego postępowanie jest słuszne.
Alek jest mi szczególnie bliski, ponieważ przez cały okres dorastania pracował nad swoim charakterem i podejmował trudne wyzwania, jakie stawiała przed nim okupacyjna rzeczywistość. Był wierny swoim zasadom i postanowieniom. Stanowi wzór do naśladowania jako prawdziwy przyjaciel i odważny patriota, który umiał ?pięknie żyć i pięknie umierać?.
