Antygona to główna bohaterka tragedii Sofoklesa. Była ona córką Edypa i Jokasty, siostrą zmarłych Polinejkesa i Eteolkesa oraz Ismeny. W utworze poznajemy ją również jako narzeczoną Hajmona. Pochodziła z przeklętego rodu Labdakidów.
Antygona była młodą dziewczyną mającą całe życie przed sobą, jednak przez miłość do rodziny poświęciła je, aby oddać należny hołd bratu. Charakteryzuje się wytrwałością i konsekwencją w swoich czynach. Wiedząc że otrzyma karę, uparcie dążyła do końca i wierzyła w słuszność swojego przedsięwzięcia. Była osobą pobożną, stawiała prawa boskie i zwyczajowe ponad prawa państwowe. Antygona wyróżniała się także niespotykaną odwagą. W rozmowie z królem śmiało przedstawiała swoje racje, nie zważając na gniew Kreona. Gardziła tchórzostwem swojej siostry. Była pewna siebie i prawdomówna, wytykała wady zarówno Ismeny jak i Kreona. Znała swoją wartość i miała wysoką samoocenę. Mimo iż Antygonie nie podobało się zachowanie Ismeny, która z braku odwagi nie pomogła w należytym pochówku Polinejkesa, potrafiła jej wybaczyć. Pod koniec swojego życia przechodziła chwile rozterki. Zastanawiała się nad macierzyństwem, nad przyszłością której sama siebie pozbawiła. W przypływie siły odebrała sobie życie.
Antygona to postać pozytywna, posiadająca wiele przydatnych cech ale i zgubnych. Najbardziej niekorzystną okazał się upór, przez który wprowadziła się w „ślepy zaułek”, z którego nie było wyjścia. Zmuszona była do ostateczności. Uważam że w życiu czasem trzeba szukać prostych rozwiązań, łagodzących konflikt , tak aby zawiłość zdarzeń nie miała tragicznego skutku.
