Tytulowa bohaterka dramatu Sofoklesa pt. „Antygona” jest wlasnie Antygona z rodu Labdajkidów , córka Edypa i Jokasty. Antygona jest siostra Ismeny oraz tragicznie zmarlych Polinejkesa i Eteokla. Jest ona mloda dziewczyna, narzeczona Hajmona.
Poznajemy ja w momencie moralnych rozterek. Pochowac brata, który zostal ogloszony zdrajca, czy tez usluchac rozkazu swojego stryja – Kreona, który jest aktualnym wladca Teb.
Wybiera uczucia. Wbrew rozkazowi króla postanawia sama bronic prawa brata do odpowiedniego pochówku i spokoju po smierci. Jest w pelni swiadoma, ze czeka ja za to smierc.
Antygona jest mloda, piekna, zakochana. Bardzo chce zyc. Ale poczucie obowiazku i koniecznosc wypelnienia praw boskich jest silniejsza niz wola zycia. Jej zdaniem prawo boskie jest wyzsze i wazniejsze niz prawo ziemskie, ustanowione przez czlowieka. Nie moze zrezygnowac z tego , co uwaza za sluszne i moralne.
Antygona buntuje sie przeciw despotycznej wladzy króla, który swym rozkazem lamie swiete, odwieczne prawo boskie i naraza na nieszczescie swoja rodzine.
Opinia publiczna jest po stronie dziewczyny. Podczas udowadniania swoich uczuc poznajemy jej charakter.
Antygona jest pelna dumy rodowej. Porywcza i latwo wybuchajaca, zdecydowana i energiczna, doskonale wie jak przekonac lud, ze ma slusznosc co do pochówku swojego brata i co do przeciwstawienia sie przeciwko rozkazowi króla. Dziewczyna jest przekonana o swojej racji i wyzszosci nad Kreonem, którego uwaza za glupca. Jako, ze jest dumna, nie godzi sie na hanbienie zarówno swojego jak i Polinejkesowego imienia.
Dla zmarlego brata jest zdolna zrobic wszystko, poniewaz uwaza, ze nalezy czcic swe rodzenstwo ponad wszystko, nawet po smierci. Dla rodziny gotowa jest umrzec, gdyz smierci sie nie boi.
Antygona jest zuchwala i odwazna. Nie boi sie przeciwstawic królowi Teb – swojemu wujkowi. Moze liczyla na wyjatek przez wzglad króla na pokrewienstwo, lecz sadze, ze Antygona nawet o tym nie pomyslala.
Moim zdaniem postac Antygony jest godna uwagi przez swoja postawe i dorosle zachowanie. Dziewczyna wykazala sie niemala odwaga, rozsadkiem i poswieceniem dla innej osoby co w starozytnej Grecji nalezalo do rzadkosci.
I to wlasnie dzieki niej dramat Sofoklesa jest warty czasu poswieconego na jego przeczytanie. Czasu, którego pózniej nie zalujemy.
