Cześnik Raptusiewicz jest jednym z bohaterów komedii Aleksandra Fredry pt. „Zemsta”. Jest stryjem, a jednocześnie opiekunem Klary i wraz z nią mieszka w jednej połowie zamku.
Cześnik jest przedstawicielem kultury sarmackiej – ubrany w żupan, szabla przy pasie, „sumiaste” wąsy. Jest krępy, średniego wzrostu. Prawdopodobnie nie posiada zbyt wielkiego własnego majątku i jest niewykształcony. Ma trudności z wyrażaniem swych myśli – jego język jest pełen powiedzeń takich jak „mocium panie”.
Bohater ma silny charakter i jest bardzo gwałtowny. To typowy zawadiaka – zawsze skory do kłótni i walki. Nie wyobrażał sobie polubownego załatwienia sporu z Rejentem. Dokuczanie mu sprawiało nawet Cześnikowi pewną satysfakcję.
Jest wyrachowany – zdając sobie sprawę z tego, że wraz z zamążpójściem Klary utraci władzę nad jej majątkiem, usilnie poszukuje małżonki dla siebie, oczywiście z odpowiednią pozycją społeczną i posagiem. Jego wybór pada na Podstolinę. Tu ujawnia się jego nastepna cecha – ponieważ sam jest pozbawiony daru elokwencji, wysługuje się Papkinem, który w jego imieniu ma się jej oświadczyć. Jest to osoba bardzo porywcza: najpierw działa, potem myśli, przez co ma wiele kłopotów. Charakteryzuje go również pyszałkowatość – chwali się majątkiem, który tak naprawdę wcale do niego nie należy. Jest uparty, każda drobnostka powoduje jego nieustanne spory z Rejentem.
Uważam, że Cześnik mimo swych wad, których ma niewątpliwie wiele, jest postacią wzbudzającą sympatię. Zachowuje się tak, jakby nigdy nie przestał być dzieckiem, a daje w efekcie postać wręcz komiczną.
Rejent Milczek jest kolejnym bohaterem lektury. Z zachowania jest przeciwieństwem Cześnika, choć mają wiele wspólnych cech. Zajmuje drugą połowę zamku, jest ojcem Wacława.
Podobnie jak Raptusiewicz, Rejent jest sarmatą. Szczupły i wysoki, ma długie podkręcone wąsy. Dorobił się znacznego majątku. Jest wykształcony, jego słowa są bardzo wyszukane, często używa zwrotów pochodzenia łacińskiego i wyraża się górnolotnie.
W przeciwieństwie do Cześnika jest to postać skryta i przebiegła. Zanim cokolwiek zrobi, dokładnie przemyśli, zastanawia się, jakie będzie miał z tego korzyści.
Rejent to egoista i intrygant. Jest konsekwentny i bezwzględny w dążeniu do swych celów, które zawsze mają przynieść mu jakiś zysk. Nie przebiera w środkach, aby dokuczyć sąsiadowi – przykładem może być choćby sfałszowanie zeznań murarzy rzekomo pobitych przez ludzi Cześnika. Jednak najlepszym potwierdzeniem tych cech Milczka jest to, jak traktował swego syna Wacława. Omal nie zmusił go do poślubienia Podstoliny, w ogóle nie liczył się z jego zdaniem. Rejenta charakteryzują również obłudność i zakłamanie, ale także skąpstwo, upór oraz przebiegłość.
Według mnie Rejent najmniej sympatyczną postacią w komedii. Pomimo swej ogłady i dobrych manier jest wręcz odpychającyprzez obłudę, z jaką wyraża swoje życiowe motto: „Niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba”.
