Głównym bohaterem opowiadania Miguela de Cervantesa pt. „Przemyślny szlachcic Don Kichot z Manchy”, jest właśnie Don Kichot. Był pięćdziesięcioletnim, dobrze zbudowanym mężczyzną, lecz był chudy.
Był wielkim miłośnikiem łowów, lecz jego ukochanym zajęciem było czytanie ksiąg rycerskich. Robił to codziennie od rana do późnej nocy. Przez wiele lat zgromadził ich wiele – ile tylko mógł ich zdobyć. Don Kichot wierzył w każde słowo tam napisane.
Pewnego dnia postanowił zostać błędnym rycerzem, a za wzór brał sobie postacie z książek. Don Kichot miał bardzo bujną wyobraźnię. Wyobrażał sobie, że jest wielkim rycerzem. Gdy postanowił zostać błędnym rycerzem zaczął od przygotowania nowego imienia. Wyczyścił zbroję swojego pradziadka. Zrobił z tektury przyłbicę do swojego starego hełmu.
Był bardzo spontaniczny, ponieważ umiał namówić swojego sąsiada Sanczo Panse, aby wyruszył z nim na wyprawę w celu poszukiwania przygód. Od tego czytania lektur Don Kichot stracił rozum. W trakcie wyprawy wyobraził sobie, że walczy z olbrzymami, gdyż były to tylko ogromne wiatraki.
Według mnie Don Kichot z Manchy nie jest dobrym wzorem do naśladowania, ponieważ nie zachowywał się jak prawdziwy rycerz. Don Kichot nie zainspirował mi swoimi cechami i ja nie zamierzam brać z niego przykładu.
