Jacek Soplica to jeden z głównych bohaterów utworu Adama Mickiewicza, pt. „Pan Tadeusz”. Soplica to ubogi szlachcic, który nie ma nic oprócz kawałka roli. Mimo że był ubogi, cieszył się zaufaniem okolicznej szlachty.
Stolnik często wzywał go na zamek, szczególnie podczas sejmików. W czasie wizyt na zamku zakochał się z wzajemnością w córce Stolnika – Ewie. Ojciec dziewczyny nie zaakceptował miłości młodych i podał Jackowi czarną polewkę. Chłopak, by zapomnieć o ukochanej Ewie, ożenił się z inną kobietą, mimo, że jej nie kochał.
Wpadł w nałóg pijaństwa, a jego żona umarła z rozpaczy. Soplica był porywczy i często działał pod wpływem emocji, tak samo było, gdy zabił Stolnika. Ludzie uważali, że był zdrajcą i, że działał w zmowie z Moskalami. Jacek nie zdradził ojczyzny i nie był z nikim w zmowie. Świadczy o tym fakt, że chłopak nie przyjął darowizny Moskali.
Jacek bardzo żałował zbrodni. Chcąc naprawić wyrządzone krzywdy, wstąpił do zakonu, zmienił nazwisko, od tamtej pory nazywał się Robak. Na polecenie Soplicy jego brat zaopiekował się Zosią, córką Ewy. Wstąpił do Legionów Polskich J. H. Dąbrowskiego i walczył o odzyskanie niepodległości. Kilkakrotnie uratował życie hrabiego i Gerwazego.
Moim zdaniem Jacek Soplica zasłużył na szacunek i uznanie. Zabił, ale robił wszystko, aby naprawić krzywdy wyrządzone Horeszkom.
