Jedna z najbardziej fascynujących postaci, która zaskakuje nas przemianą osobowości w utworze A. Mickiewicza pt. „Pan Tadeusz” jest Jacek Soplica zwany później jako ks. Robak. Jest to osoba o dwóch rożnych charakterystykach. Jego historię możemy podzielić na dwa etapy.
Pierwszy z nich to okres młodości, w którym Soplica to wówczas przystojny szlachcic, zwinny i energiczny, noszący długie wąsy. Ma wielkie powodzenie u kobiet, jako szlachcic szybko zdobywa popularność i podbija serca szlachcianek. Wszyscy cenią go za humor i dowcip, którymi rozwesela i urozmaica biesiady. Jacek jest szybki i dobrze władający bronią, często chodzi na polowania.
Jednak kiedy zabił Stolnika jego życie znacznie się zmieniło. Przyjął skromne nazwisko Robak i stał się cichym, pokornym, małomównym księdzem. Wdziewa związany sznurem habit zakonny. Wtedy stał się zupełnie innym człowiekiem. Wiele go kosztowało, by stać się postacią tak inną niż dotychczas. Możemy stwierdzić, że Jacek Soplica był odważny nie tylko w czasie bitwy, ale posiadał odwagę cywilną. Przykładem tego jest publiczna spowiedź. Wyznaje ze skruchą wszystkie swoje grzechy. Prosi o przebaczenie, co nie byłoby możliwe w czasie jego młodości.
Uważam, że Jacek Soplica był człowiekiem lekkomyślnym, lecz widząc zło, którego się dopuścił potrafił zmienić swe postępowanie i naprawić swoje przewinienia, dlatego też Jacek powinien być wzorem dla ludzi, którzy w swym życiu postępują nieuczciwie. Z człowieka dumnego i chełpliwego przeistoczył się w pełnego pokory i zdolnego do poświęceń księdza. Potrafił zmienić styl życia i charakter. Po morderstwie dokonanym na Stolniku próbuje naprawić swoje grzechy, walcząc za ojczyznę i działając na rzecz Litwy.
