Głównym bohaterem Stefana Żeromskiego pt. „Syzyfowe prace” jest Marcin Borowicz – chłopiec pochodzący z ubogiej rodziny szlacheckiej. Rozpieszczano go, ale wychowany został na patriotę. Po śmierci matki było mu bardzo ciężko, stracił swój autorytet i musiał samodzielnie kształtować charakter. Ojciec zajął się pracą i w ogóle nie interesował się nim. To wszystko przerosło go, nie radził sobie już z presją, którą wywierała szkoła, wprowadzając do życia tych młodych ludzi język i kulturę rosyjską.
„Był to duży, tęgi, muskularny chłopak, z twarzą nie tyle piękną, ale rozumną i miłą. Oczy miał czarne, połyskliwe, w cieniu gęstych brwi ukryte. Włosy krótko przystrzyżone na jeża okrywała barankowa czapka wciśnięta, aż na uszy” – tak autor opisał chłopca idącego do pierwszej klasy. Ubierał się odpowiednio dla idącego do pierwszej klasy. Ubierał się odpowiednio dla danego wówczas okresu. W kolejnej szkole jego styl ubierania się zmienił, otóż nosił bardzo długie spodnie i „kamaszki z gumkami”.
Bohatera cechowała ufność i łatwowierność, podczas nauki w gimnazjum kilkakrotnie zmieniał swoją postawę. młody Marcin „błądził” zanim udało mu się odnaleźć odpowiednią drogę dla siebie. Musiał on próbować wszystkiego, ponieważ w ten sposób „uczył” się żyć. W pewnym okresie swojej młodości „przeszedł” na stronę naszych zaborców, jednak z czasem to minęło. Wpływ na to miał nowy uczeń, który na lekcji j. polskiego wyrecytował „Redutę Ordona”. Szybko zorientował się jaki błąd popełnił. Zaczął potem uczestniczyć w spotkaniach młodzieży, gdzie wspólnie czytali zakazaną literaturę.
Jego ucieczką od całego świata była modlitwa. Był to chłopak ambitny, inteligentny, wrażliwy i uczuciowy. Jego przyjacielem został Andrzej Radek, którego Borowicz uratował przed wyrzuceniem ze szkoły. Odwdzięczył się mu, wspierając bohatera, gdy okazało się, że dziewczyna w której się zakochał – „Biruta”, wyjechała z rodziną do Rosji. Informacja ta go załamała.
Interesował się literaturą – na początku czytał utwory rosyjskie, później klasyczną literaturę światową i polskie książki patriotyczne. Uważał, że jedynym sposobem na osiągnięcie „czegoś” w życiu jest nauka. Jego charakter nieustannie się zmieniał i kształtował jego poglądy.
Moim zdaniem, Marcin Borowicz to pozytywna postać. Chłopak zrozumiał, co w życiu jest ważne. Dzięki wielu doświadczeniom stał się dojrzałym, godnym podziwu młodzieńcem.
