13 lat przyjechała z Mamą na wakacje. Dziewczynka energiczna, rzeczowa stanowcza, rezolutna, odważna, zawsze wesoła. „Nigdy nie brakowało jej energi ani zmysłu praktycznego. Nie lubiła rozważać, lubiła działać”. Ula ze zdziwieniem myślała o przyjaciółce: „Do niej wszyscy się uśmiechają”, a Julek uważał, że „ona jest zupełnie jak chłopak”, co w ustach chłopca stanowiło najwyższą pochwałe. Wolne od troskżycie pod czułą opieką kochających rodziców uczyniło z Pestki dziewczynę pewną siebie. Ładna, wysportowana, była najleprzą pływaczką w klasie. Lubiła też jeździćna roweże. Przy tym bardzo dobrze się uczyła. Działała szybko, rzadko głębiej zastanawiając się nad czymkolwiek. Nawet przyroda wysepki wzbudziła w niej tylko chwilowy zachwyt. Sama natomiast lubiła być podziwiana. Kochała rodziców, ale nie miała zwyczaju zwierzać się im. Uważała, że matka jej nie rozumie, ponieważ za bardzo się wszystkim przejmuje.
Przyjaciółke Ulę kochała po swojemu, pochlebiało jej to, że sama jest od niej ładniejsza. Uważała za rzecz naturalną ,iz to jej się wszsytko udawało lepiej niż Uli. Pewną zazdrość wzbudziło w niej zaufanie okazane przyjaciółce przez psa Dunaja. Kiedy i Zenek wyróżnił Ulę, obudziła się w niej gwałtowna niechęć do dziewczyny. Doszło wówczas do pewnego ochłodzenie stosunków między dotychczasowymi przyjaciółmi. Jednak mimo wszystko Pestka okazała się dobrą koleżanką. Poruszona łzami Uli, zgodziła się pomówić z mamą o Zenku, choć wiedziała, że zniszczy to spokój rodzicielki.
