Jednym z głównych bohaterów powieści Henryka Sienkiewicza pt. „Quo Vadis” jest Petroniusz. Jest on rzymskim poetą. Wywierał bardzo duży wpływ na cezara Nerona. Stał się wyrocznią w sprawach dobrego smaku i wartości artystycznych stąd przydomek ‚Arbiter elegantorium’.
Jako esteta bardzo dbał o swój wygląd zewnętrzny. Jego poranna toaleta trwała bardzo długo i była bardzo „starannie” wykonywana. Jak na swój wiek był bardzo przystojnym mężczyzną, o czym mówi cytat: „Petroniusz bowiem, lubo starszy i mniej atletyczny, piękniejszy był nawet od Winicjusza. Kobiety w Rzymie podziwiały nie tylko jego giętki umysł i smak, ale i ciało”. Przywiązywał dużą uwagę do własnego ubioru, a każdego ranka poświęcał ponad trzy godziny na układanie włosów.
Charakteryzował się szczerością oraz stanowczością. W każdej sytuacji wyrażał swoje zdanie jednak potrafił dobrać takie słowa, aby nikogo nie urazić, a tym bardziej Nerona. W listach do Winicjusza otwarcie nazywał cesarza błaznem i obrażał go, wiedząc, że Winicjusz go nie wyda.
Był sprytny, mądry i przebiegły. Rywalizował o wpływy u Nerona z Tygellinem – jego przeciwieństwem. Petroniusz nie zmieniał swojego zdania, aby przypodobać się Cezarowi tak jak robił to jego przeciwnik. Wywierał na niego taki wpływ i w taki sposób dobierał słowa, aby to on mógł manipulować Neronem, stał się jego prawą ręką. Przewyższał jednak Tygellina inteligencją i dowcipem.
Był estetą, otaczał się tylko i wyłącznie tym, co piękne. Mieszkał w bardzo pięknie i bogato urządzonym domu, a nawet otaczał się piękną służbą. Mówiono, iż podobno nawet Neron nie ma tak pięknych niewolników. Był bardzo lubiany i ceniony przez ludzi. Uważał, że należy używać życia jak najwięcej i nie dbać o to, co będzie.
Moim zdaniem Petroniusz jest postacią pozytywną, bardzo ciekawą i intrygującą. Z jednej strony jest idealistą uwielbiającym sztukę i piękno, który nie lubi widoku krwi, a z drugiej był sceptykiem. Nie wierzył w bogów, lecz na wszelki wypadek dla bezpieczeństwa składał im ofiary. Bez wątpienia jest jedną z najciekawszych postaci w ponadczasowej powieści „Quo Vadis” Henryka Sienkiewicza.
