Pochodził z arystotycznego rodu Montekich. Miał kochających rodziców, rozsądnych i tolerancyjnych, próbujących niezwykle delikatnie pomagać synowi w przezwyciężaniu kłopotów.
Początkowo w utworze jest bardzo niedojrzały, marzycielski, skłonny do czułostkowości, upajający się własnymi słowami, gotów do miłosnych uniesień. Nieszczęśliwa miłość pogrążyła go w smutku. Już wtedy zauważymy w nim jednak sporo ciepła, szczerości. Jest to szlachetny, dzielny młodzieniec gotowy w każdej chwili bronić honoru rodu.
Prawdziwa miłość zdecydowanie odmieniła Romea, uspokoiła go, przydała rozsądku, uczyniła gotowym do ustępstw szczególnie wobec Julii.
Kolejne tragiczne doświadczenie czynią go osobą doroślejszą, odpowiedzialną. Pragnie połączyć się z ukochaną, nie wyobrażając sobie bez niej życia. Po jej śmierci żegna się ze światem bez rozterek i wahań. W jego przypadku wielka miłość jest siłą niszczącą wszystko.
