Zbyszko z Bogdańca to jeden z głównych bohaterów powieści Henryka Sienkiewicza pt.: „Krzyżacy”. Jego ród używał herbu Tępa Podkowa, a stawał do walki wołając „Grady!”.
Był to bardzo przystojny młodzieniec; wysoki i dobrze zbudowany. Do jego potężnej postury nie pasowała prawie dziecinna, a jednocześnie piękna, młoda twarz okalana długimi złotymi włosami. Na codzień był ubrany w „powyciskany od zbroicy kubrak”, a na wyjątkowe okazje przywdziewał wspaniały biały strój z haftowanymi gryfami i zdobną, złotą frędzlą, który zdobył na jednej z bitew.
Zbyszko był spontaniczną osobą, która najpierw czyni, a potem zastanawia się nad konsekwencjami. Tej cechy omal nie przypłacił życiem atakując posła krzyżackiego. Młodzieniec cechował się zaskakującą wiernością: nie poddał się wdziękom Jagienki, myślał tylko o ukochanej Danusi. Był również bardzo pobożny, przeznaczał dużo czasu na msze, a kiedy postanowił coś uczynić zastanawiał się, czy tego właśnie oczekuje od niego Bóg. Młodzian był człowiekiem honorowym, co udowodnił nie pozwalając Lichtensteinowi znieważyć siebie i rodu. Zbyszko był bardzo inteligentnym rycerzem, lecz nie potrafił czytać ani pisać. Niejednokrotnie wykazał się odwagą, siłą i sprytem, na przykład wygrywając pojedynek ze starszym i bardziej doświadczonym od siebie Rotgierem. Jedną z nielicznych wad Zbyszka była jego lekkomyślność, a także porywczość, lecz uważam, że w tym przypadku należy winić jego młody wiek; w końcu nie był on jeszcze dojrzałych mężczyzną.
Według mnie Zbyszko mimo swojej spontaniczności i porywczości jest bardzo sympatyczną postacią, którą można polubić. Myślę, że każdy chciałby mieć takiego przyjaciela, na którego słowie zawsze można polegać.
