Utwór Adama Naruszewicza zatytułowany „Chudy Literat” jest przykładem satyry. Autor w swoim tekście porusza problemy, jakimi są ubóstwo, a także niska pozycja społeczna literatów. Satyra utrzymana jest w formie dialogu pomiędzy Szlachcicem a Literatem, skarżącym się, iż jego profesja nie przynosi mu dochodów. Autor poddaje również krytyce szlachtę, postrzeganą za grupę społeczną leniwą, niechętną poznawaniu nowych dzieł literackich, a także interesującą się jedynie własnymi sprawami. W dalszej części utworu czytamy, iż Literat cierpi kolejny rok, bo został oszukany przez drukarnię, a współpracownicy sponsorowali go, dopóki im służył. Mówi, że gdyby ludzie kupowali książki, łatwiej żyłoby się pisarzom oraz drukarzom. W kolejnych fragmentach autor przytacza pytania Szlachcica o nowości literackie – Księgarz po zaprezentowaniu ich jednak jest ostro krytykowany przez Szlachcica – argumenty przezeń stosowane świadczą jednak o nieuctwie i braku wykształcenia możnego.
Poeta wysuwa jednoznaczny wniosek, w którym wyraźnie chce potępić nieuctwo szlachty, a także niechęć ludzi do czytania i powiększania swojej wiedzy.
